اصلاح طلبی حکومتی ؛ خطری در کمين و ... بخش سيزدهم ( آخر )
محمود خادمی
محمود خادمی
جنبش اعتراضی 22 خرداد ؛ نيزه ملت برای سرنگونی
جنبشی شکست نا پذير است
مقدمه : اگر چه شکست مطلق جنبش اعتراضی مردم ايران ــ جنبشی که در 22 خرداد 88 بعد از انتخابات رياست جمهوری شروع شد ــ هم ؛ بهيچوجه به معنی پيروزی استبداد دينی حاکم بر کشور و برگشت وضعيتِ رژيم به موقعيت قبل از جنبش ؛ نمی باشد ــ زيرا که باعتبار ضربات سخت سياسی که در جريان اعتراضات مردم به اقتدار دينی و مشروعيت سياسی نظام وارد شده ؛ اين رژيم ديگر نمی تواند قدرت اوليه خود را تثبيت کند و خود را همچنان به عنوان يک رژيم مشروع و مقتدر به جهانيان قالب نمايد ــ عليرغم آن ؛ جنبش اعتراضی مردم شکست نخورده است . شکست با زمين خوردن ــ و بر پا نشدن ــ فرق می کند چرا که ؛ اگر از بر زمين افتاده ای به پا خيزد و به راهش ادامه دهد ؛ شکست نخورده است .
مردم و جامعه ايران ــ جوانان و دانشجويان دلير کشور ــ در جنبش اعتراضی بر زمين افتادند ؛ مجروح و مصدوم شدند ولی از پا نيافتاده و شکست نخورده اند . چرا که ؛ اساسا" هيچ جنبش اجتماعی نمی تواند بصورتی مطلق شکست بخورد ؛ کما اينکه نمی تواند بطور مطلق هم پيروز شود . جنبش اعتراضی مردم در 22 خرداد ؛ مانند هر جنبش اجتماعی ديگر در جريان سرکوبهای وحشيانه و بيرحمانه رژيم از يکطرف و مقاومت و پايداری سترگ مردم و جوانان کشور از طرف ديگر بيک فرهنگ سياسی ــ اجتماعی در جامعه ايران تبديل گرديده است .
اين فرهنگ در آگاهی اجتماعی مردم ريشه دوانيده و زير ساختهای فکری ؛ فرهنگی و اجتماعی مردم بر اساس ارزش های جديدی ( آزاديخواهی ؛ حقوق بشر ؛ مقاومت و پايداری و .... ) پی ريزی گرديده است . يعنی از اين پس مردم ايران ؛ مطالبات به حق و مشروع خود و متقابلا" پاسخ سرکوبگرانه رژيم ؛ جنايات و خونريها ؛ نقض آزاديها ؛ سرکوب ؛ زندان و شکنجه و تجاوز و .... را جلوی چشم خود دارند و بآسانی نميتوانند؛ آنها را فراموش کنند . بهمين علت ؛ هر گز تا رسيدن به آن خواسته ها و سرنگونی مسببين آن فجايع ؛ آرام نخواهند نشست .
از طرف ديگر ؛ تمام واقعيت های جامعه ايران هم حکايت از تمنای دل مردم به دمکراسی ؛ حقوق بشر و يک حاکميت مردمی ؛ دارد . در اينصورت جنبش اعتراضيِ چنين مردمی برای پی گيری آن خواستها زنده و پويا ست و از طرف ديگر ؛ مگر ممکن است مردم و جوانان کشور سبعيت و درنده خوئی رژيم و مزدورانش در جريان حوادث بعد از 22 خرداد و شکنجه و تجاوز به خواهران و برادران خود در درون زندانها و شکنجه گاههای رژيم را فراموش کند ؟
يعنی مقاومت مشروع و مبارزه مردم ايران برای آزادی و حقوق بشر ؛ حيات و سرزندگی خود را ــ تا سرنگونی تام و تمام اين رژيم فاسد و خون ريز ــ از سرکوبگری های عريان ؛ نقض مستمر حقوق بشر ؛ سرکوب و مقاومت نظام ضد بشری در برابر خواستها و مطالبات آزاديخواهانه مردم ــ در جريان قيام 22 خرداد ــ می گيرد . يعنی ضرورت ادامه مبارزه و مقاومت تا سرنگونی اين رژيم از ذات پليد و جنايتکارانه همين رژيم می جوشد .
اما قبل از توضيح دلايلِ ديگرِ " شکست ناپذير بودن " جنبش اعتراضی 22 خرداد بايد به گواهی تاريخ بگويم که کشور ما ( کشوری که فرهنگ و تمدن اش هزاره ها قدمت دارد ) سرزمينی است که در طول تاريخ گذشته اش بارها از گرفتاريها و ناملايمات متعددی رهائی يافته و نهايتا" سر بلند و پيروز بيرون آمده است . باين اعتبار بايد يقين داشت که بدليل برخورداری مردم ايران از ظرفيت بالای مقابله با سختی ها و با الهام از سرچشمه زلال شرف و عزت ايرانی ؛ اين بار هم چون گذشته در مبارزه اش با نظام مستبد دينی سرفراز بيرون خواهد آمد . مگر نه اين است که عليرغم ناکاميها و شکست های مکرر در قيام و انقلابات در يکصد سال اخير ؛ مردم ايران تنها ملتی در جهان ميباشند که در طول کمتر از 100 سال ؛ سه بار به قيام و انقلاب بر خاسته و انقلاب چهارمی نيز در راه دارند :
1 ) ناکامی در قيام مشروطه ؛ قيامی که در اثر رشادت و پايمردی آزاديخواهانِ مشروطه طلب ؛ رژيم استبدادی قاجار ؛ وادار به پذيرش سلطنت مشروطه شد . و بعد از پيروزيهای اوليه با دخالت مشروعه خواهان به سردمداری شيخ فضل الله نوری اين پيروزيها ادامه پيدا نکرد و خواسته های آزاديخواهانه و عدالت طلبانه مردم بتدريج بفراموشی سپرده شود .
2 ) در قيامِ ملی 30 تير ؛ پيشوای آزادی ــ مصدق کبير ــ به تسلط امپراتوری بريتانيا بر نفت ايران پايان داد و نفت کشور را ؛ ملی اعلام کرد . امَا متأسفانه طولی نکشيد که با کودتای ضد ملی 28 مرداد ــ که با همدستی استعمار و مهره های داخلی آن و همراهی آيت الله کاشانی ــ دولت ملی دکتر مصدق شکست خورد و سلطه مجدد ديکتاتوری بر کشور ادامه پيدا کرد .
3 ) در قيام بهمن 1357 ريشه چند هزار ساله پادشاهی از ايران بر کنده شد و رژيم مستبد شاه در ايران سرنگون گرديد . ولی بهار آزادی مردم که با سرنگونی استبداد سلطنتی آغاز شده بود ؛ چندان نپائيد و خيلی زود با استقرار استبدادِ دينيِ آخوندها به خزان تبديل گرديد .
عليرغم پيروزی های اوليه در هر يک از قيام و انقلابات ذکر شده ؛ اين پيروزی ها نتوانسته است کام مردم ايران را برای مدت زمان طولانی شيرين نگهدارد و هر يک از اين قيام و انقلاب ها به دلايلی يا از مسير اصلی خود منحرف شده و يا به شکست کشانده شده است . اين شکست و ناکاميها ؛ عليرغم اين که در مقاطعی فرهنگ يأس و نا اميدی را در ميان مردم دامن زده است ؛ اما مبارزه آزاديخواهانه مردم ايران در هيچ زمانی متوقف نشده است و هر بار با کسب تجاربی از شکست های قبلی ؛ متکامل تر و پيچيده تر از پيش به حيات خود ادامه داده است . جنبش اعتراضی 22 خرداد هم از اين قاعده ؛ مستثنی نمی باشد .
اگر چه زنده و پويا بودن جنبش اعتراضی مردم را ؛ قبل از هر چيز از تبليغات هيستريک و شبانه روزی دشمن عليه معترضين ( يا بقول سر دمداران رژيم فتنه گران ) ؛ تهديد و خط و نشان کشيدن های ائمه جمعه و ساير سردمداران رژيم برای مردم و معترضين و همچنين از مانورها و گسيل گله وار ظرفيت های سرکوب به خيابانهای شهرهای کشور و .. می توان ديد و مشاهده کرد . اما برای اجتناب از ذهنی گرائی و گريز از تصوری رويا گونه و آرمانيِ در افق دور جامعه ايران به ذکر دلايل ديگری دال بر شکست ناپذير بودن جنبش اعتراضی 22 خرداد معروف به " جنبش سبز " مبادرت می شود :
يکم ــ جنبش اعتراضی مردم که از 22 خرداد 88 شروع شد و تا مرز سرنگونی تماميت رژيم پيش رفت ؛ يک جنبش اجتماعی بود که در خواستها و مطالبات آزاديخواهانه مردم ايران ــ خواسته هائی که در طول حاکميت سی و چند ساله اين رژيم قرون وسطائی انباشته شده بود ــ ريشه داشته و دارد . از آنجا که اين مطالبات عينی و واقعی و بر حق ميباشند تا زمانی که بر آورده نشوند ؛ جنبش اعتراضی ساکت نخواهد نشست و ادامه خواهد داشت ( ولو اينکه بطور موقت خاموش و به کما رفته باشد ) . در جريان 6 ماه قيام اعتراضی مردم ؛ نه تنها به اين مطالبات بر حق مردم پاسخ داده نشد ؛ بلکه اعتراضات مسالمت آميز و مدنی آنان با قساوت و سنگدلی تمام سرکوب گرديده است . بعد از سرکوب وحشيانه اعتراضات قانونی مردم توسط رژيم ؛ مجازات سرکوبگران و عاملين فجايع و جنايات 6 ماه اعتراضات مردم و در رأس همه مطالبات ؛ سرنگونی نظام ولايت فقيه به خواسته های عاطل ماندهِ گذشتهِ مردم نيز افزوده شده است .
دوم ــ جنبش اعتراضی 22 خرداد ؛ جنبش همه مردم ايران بوده و هست . جنبشی است که طيف های گسترده و رنگارنگ ايرانيان و نيروهای سياسی و اجتماعی ــ در داخل و خارج کشور ــ از هر دين و مليتی را ؛ شامل می شود . يعنی اين جنبش اجتماعی گسترده يک حزب و يا سازمان سياسی نمی باشد تا در صورت بالفرض شکست ؛ امکان بازسازی آن وجود نداشته باشد ــ يا بسيار سخت باشد ــ . بنابراين عليرغم هر رخوت و سستی مقطعی در صفوف مردم ؛ اين جنبش بصورتی متراکم و در کيفتی بر تر در شرايط و زمان مناسب فوران خواهد کرد . شير زنان دلير و مردان شجاع ايران که حاملان اصلی اين جنبش اعتراضی می باشند در کمين گاه به انتظار فرصت مناسب نشسته اند تا در زمان مقتضی ؛ بر سر دشمنان مردم فرود آيند .
سوم ــ فجايع تلخ و مصيبت باری که در طول حاکميت اين رژيم بر تاريخ ؛ فرهنگ و مردم ايران رفته است شايد مخرب ترين فاجعه بعد از حمله مغول به ايران باشد . بهمين دليل مردم ايران متقابلا" همانگونه که در جريان قيام اعتراضی خود نشان داده اند راه خروج از سيطره شيطانی اين رژيم را در تکيه بر " عنصر ايرانيت " و تاريخ و فرهنگ ايران ؛ انتخاب کرده اند . اين عامل از مهمترين پارامترهای انگيزه بخش برای استمرار اعتراضات مردم عليه رژيم تا سرنگونی آن می باشد .
بعبارتی اکنون ديگر وجدان تاريخی ؛ غرور و شرف ملی و عزت نفس ايرانی به قوی ترين عامل وحدت بخش و انگيزاننده برای استمرار مبارزه با اين رژيم ضد ايرانی ؛ در ميان ايرانيان تبديل شده است . يعنی اين بار ديگر همه مردم پذيرفته اند قبل از هر چيز ايرانی اند . بنابراين غرور و هويت ايرانی است که اين بار راه می گشايد . يعنی مردم ايران تا حکومت ضد ملی و ضد ايرانی حاکم بر کشور را سرنگون نکنند از پای نخواهند نشست .
اگر چنين است ؛ يعنی اگر معتقديم که جنبش اعتراضی مردم که در 22 خرداد 88 متولد شد ؛ شکست نخورده و زنده و پويا براهش ادامه می دهد ؛ پس برای هدايت بهتر آن و تضمين آينده جنبش ــ که فی الواقع مهمترين و با ارزش ترين سرمايه مردم ايران برای رهائی مردم و سرنگونی اين رژيم ضد بشری است ــ و رفع کمبودها و نواقص آن و بر طرف کردن موانع راه تا کسب پيروزی نهائی ؛ بايد راهکارهای مناسب ارائه دهيم .
از مهمترين موانع پيشروی و گسترش جنبش مردم ؛ سرکوب و قهر عريان قوای سرکوبگر رژيم بوده و می باشد ؛ اگر چه روشن است که دير يا زود دستهای آلوده به خون مزدورانِ سرکوبگرِ رژيم در چنبره ترديد و نا اميدی از آينده ای تيره و تار از کار خواهد افتاد و توان سرکوبگری آنها به تحليل خواهد رفت و همچنين اگر چه رژيم آخرين کيفيت های سرکوب و شقاوت خود را در سرکوبِ 6 ماهه جنبش اعتراضی بکار بسته و بعد از آن ديگر نمی تواند کيفيت جديدی در سرکوب ارائه دهد ــ يعنی رژيم ديگر هيچ ظرفيت جديدی برای سرکوب بيشتر ندارد ــ عليرغم آن بايد به بررسی شيوه های مقابله با وحشی گری های حکومتيان و کاهش آسيب و صدمات وارده به مردم در جريان اعتراضات توجه داشته باشيم و يافتن راهکارهای واقعی مقابله با اين نقيصه را در دستور کار قرار دهيم .
شايد درست و منطقی تر اين بود که از همان ابتدا ؛ جنبش اعتراضی مردم با پرهيز از مقدس و مطلق کردن مبارزه مدنی و مسالمت آميز ــ امری که اصلاح طلبان حکومتی بر جنبش تحميل کرده بودند ــ يک سری تاکتيک های دفاعی متقابل را در پراتيک های سياسی خود بکار می بست . مثلا" چه خوب بود که جنبش اعتراضی مردم ايران از همان ابتدا ميتوانست ــ مانند جنبش ضد آپارتايد افريقای جنوبی ــ به نهادی مستقل مانند " نيزه ملت " نلسون ماندلا مجهز می شد . و وظيفه " نيزه ملت " دفاع از مردم در هنگام يورش مزدوران بسيجی ؛ لباس شخصی و نظاميان برای سرکوب مردم ؛ تعيين می شد . همچنين " نيزه ملت " می توانست و می تواند با عمليات ايذائی و خراب کاری در وسايل نقليه و تجهيزات سرکوب ؛ در کار سرکوب قوای دشمن اخلال و کارشکنی کند و او را در رسيدن به اهداف سرکوبگرانه اش ناکام سازد .
متفرقه :
يکم ــ روحانيون ؛ مراجع دينی و جنبش اعتراضی مردم :
حضور گسترده مردم و جوانان کشور در خيابانها و دفاع و پايمردی آنان در استيفای حقوق از دست رفته شان ؛ اگر چه باعث شد ؛ هيچ يک از مراجع تقليد و آيت الله ها جرأت نزديکی و حمايت علنی از خامنه ای و احمدی نژاد را نکنند و مانند دوران پيشوای آزادی مصدق کبير ؛ آيت الله کاشانی ديگری اين بار برای تبريک پيروزی کودتايِ احمدی نژاد و خامنه عليه رأی مردم سر بلند نکند . ولی فقط تعداد بسيار اندک و انگشت شماری از اين همه مراجع و روحانيون که از پول مردم و بيت المال ملت تغذيه می کنند به ياری و حمايت از قيام مردم قد علم نمودند . ( به توپچی همه عمر پول ميدهند که در وقت موعود شليک کند . اما بعضا" آخوندهای خدا ناشناس نه تنها هيچ شليکی به دشمن نکردند بلکه در مواردی با دشمن همدست شده و زمينه سرکوب مردم را فراهم نمودند) .
در حاليکه ؛ مراجع و روحانيون می توانستند حداقل با صدور فرامين و فتاوی خود ؛ تيغ سرکوب مزدوران و نظاميان را بر شانه های مردم کند کنند و همچنين زمينه تنبيه و مجازات مزدوران و سرکوبگرانی که در حين ارتکاب جنايات شناسائی شده بودند ــ و جرم شان ثابت شده بود ــ را فراهم آورند و به مجازات اين مزدوران مشروعيت ببخشند ــ و بدين ترتيب دست سرکوبگران را در ادامه جنايت شان ببندند ــ ولی چنين اقدام مفيد و ضروری از طرف آنان هيچگاه بعمل نيامد .
آنها با اين عمل خود نشان دادند که احکام ديه ؛ جزا ؛ قصاص و ... فقط برای مجازات آفتابه دزدان و مردم بينوائی که از اجبار گرسنگی و فقر مرتکب دزدی و يا ضرب و جرح و قتل می شوند لازم الاجرا است . آنها ثابت کردند که در ميان خروارها حکم شرعی و فتواهائی که طی 14 قرن بيان و صادر شده است حتی يک حکم وجود ندارد که در آن شرايط تيره و تار مردم ايران ؛ برای کوتاه کردن دست متجاوزين به جان و ناموس مردم بکار رود .
در شگفتم که چگونه آنها ؛ اينهمه جنايات و پليدی ها را ديدند و زبان به اعتراض نگشودند ؟! آهای آيت الله ها و مراجع دين مگر فعلی حرام تر و گناهی بزرگتر از تجاوز به جان و مال و ناموس مردمی که بگونه ای مسالمت آميز خواستار حقوق از دست رفته خود بودند وجود داشت ؟ آيا زمان آن فرا نرسيده است که شما ؛ با اجتهادی در اين زمينه دامان خودتان و دين اسلام را از آلودگيهای اين مدعيان اسلام و دينداری پاک نمائيد ؟
دوم ــ پاشنه آشيل ؛ يک حکومت دينی ديگر :
اگر چه شعارهای مردم که مستقيما" خيمه و بارگاه ولايت را نشانه گرفته بودند ؛ مقداری اطمينان می دهد که ديگر دغدغه و ترس از اينکه يک حکومت شيعی ديگر با محوريت ولايت ( ولايت فقيه ی معتدل که بنا به ادعای اصلاح طلبان ؛ معتقد به حکومتی متضمن آزاديها و رعايت حقوق بشر باشد ) تشکيل شود ؛ وجود ندارد .
و اگر چه ؛ حتی تصور يک حکومتِ دينيِ ديگر به امری محال و نا ممکن در جلوی ديدگان همگان قرار گرفته است و همچنين اگر چه جرقه های اميد به جايگزينی حکومتيِ سکولار به جای رژيم موجود بيش از هر زمان ديگری در ميان مردم خسته از استبداد دينی بالا گرفته است . اما همچنان خطر نفوذ و تأثير گذاری دار و دسته اصلاح طلبان معتقد به اسلام سياسی و حکومت دينی در مسير جنبش وجود دارد و بايد هوشياری های لازم در اين زمينه ؛ وجود داشته باشد .
سوم ــ درس آموزی از جنبش اعتراضی :
متأسفانه ما از نسلی سر بر آورده ايم که به آموختن از جنبش های اجتماعی و کشف ظرفيت های آن کمتر توجه داشته است و هميشه بيشتر تمايل به " رهبری " مردم و جنبش ها را داشته است . در حاليکه در جنبش اعتراضی 22 خرداد که نقش جوانان ــ زنان و مردان جوان ــ چشمگير و بر جسته بود ؛ درس بسيار ذيقيمتی نهفته بود ؛ آنها ــ جوانان ــ در تجربه های عملی و در مبارزه خود با ديکتاتوری دينی به تجربه ذی قيمتی دست يافته بودند ؛ آنها در تجربه خود آموخته بودند که بايد راهکارهای فروتنانه ؛ اما دمکراتيک تر و عملی تری را در پيش بگيرند . الحق که آنها در اين زمينه موفّق عمل کردند و رو سفيد شدند . استقبال نسل ما از آنها و حمايت از مسيری که در پيش گرفته بودند ؛ نشان داد که آنها توانسته بودند نسل ما را در همه جا بدنبال خود روان سازند . بنابراين بهتر است که بجای سد و مانع راه آنها شدن ؛ به جای تخطئه و ايهام آفرينی در باره آنها ؛ از آنها بياموزيم و بياری و مساعدت آنها بر خيزيم .
و در آخر اينکه ؛ در شرايطی که خطر از هر طرف مردم و ميهن ما را تهديد می کند . در شرايطی که با مردمی که عزت نفس " و اعتماد به نفس " اش ــ در اثر رکود و رخوت مقطعی جنبش اعتراضی مردم ــ مجروح و آسيب ديده است ؛ مواجه هستيم . تنها غليان مبارزاتی و جوشش درونی مجدد جامعه ايران عليه استبداد دينی حاکم بر کشور است که می تواند اخلاق و اعتماد اجتماعی را زنده کند و اعتماد مجدد را به مردم برگرداند و شور و شوق مبارزاتی را در مردم احياء نمايد .
ضمن آنکه ؛ همه ما با جنبشی مواجه بوده ايم که يک فرصت تاريخی پيش روی جامعه و جوانان تحول خواه ايران قرار داده است . آتش زير خاکستری ؛ که می تواند زمينه ساز يک موقعيت انقلابی در کشور ما باشد . قدر اين فرصت تاريخی و اين رستاخيز ملی را بدانيم و سعی کنيم شعله های جنبش اعتراضی مردم را فروزنده نمائيم .
با به پايان رسيدن بخش سيزدهم از سلسله مقالات " اصلاح طلبی حکومتی و .... " نوشتن در باره اين موضوع فعلا" خاتمه می يابد و ادامه نوشتن در اين باره را به زمانی ديگر موکول می کنم .
محمود خادمی ــ 24.09.2012
arezo1953@yahoo.de
3 مهر 1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر