نگاهي به...

علی اکبر دهخدا در سوگ جهانگیرخان صوراسرافیل

یاد آر ز شمع مرده یار آر

.

ای مرغ سحر، چو این شب تار- بگذاشت ز سر سیاهکاری

وز نفحه روح بخش اسحار – رفت از سر خفتگان خماری

بگشود گره ز زلف زر تار – محبوبه نیلگون عماری

یزدان به کمال شد پدیدار- واهریمن زشتخو حصاری

یاد آر ز شمع مرده، یاد آر

.

ای مونس یوسف اندر این بند- تعبیر عیان چو شد تو را خواب

دل پر ز شعف، لب از شکر خند- محسود عدو به کام اصحاب

رفتی بر یار خویش و پیوند- آزاد تر از نسیم و مهتاب

زان کو همه شام با تو یک چند- در آرزوی وصال احباب

اختر به سحر شمرده یاد آر

.

چون باغ شود دوباره خرم- ای بلبل مستمند مسکین

وز سنبل و سوری و سپرغم- آفاق نگارخانه ی چین

گل سرخ و به رخ عرق ز شبنم- تو داده ز کف قرار و تمکین

زان نوگل پیش رس که در غم- ناداده به نار شوق تسکین

از سردی دی، فسرده یاد آر

.

ای همره تیه پور عمران- بگذشت چو این سنین معدود

وان شاهد نغز بزم عرفان- بنمود چو وعد خویش مشهود

وز مذبح زر چو شد به کیوان- هر صبح شميم عنبر و عود

زان كو به گناه قوم نادان- در حسرت روي ارض موعود

برباديه جان سپرده ،يادآر

.

چون گشت زنو زمانه آباد -ای کودك دوره طلايي

وز طاعت بندگان خود شاد- بگرفت ز سر خدا ،خدايي

نه رسم ارم ،نه اسم شداد – گل بست زبان ژاژخايي

زان كس كه ز نوك تيغ جلاد- ماخوذ بجرم حق ستايي

تسنيم وصال خورده ،يادآر

علی اکبر دهخدا