سیاستِ « لبخند و کفن » ایران در برابر «هویج و چماق » غرب!
پس از حضور حسن آقا روحانی در نیویورک و خوش وبِش تلفنی با حسین آقا اوباما، شاهد حضور برادران کفن پوش در فرودگاه تهران برای استقبال آقای روحانی بودیم.
از طرفی آقای روحانی و جواد خان ظریف مدام تاکید داشتند که از سوی خامنه ای اختیار تام داشته و هر قدم که برداشته اند و یاهر کلامی که گفته اند با کسب اجازه و مصلحت از خامنه ای بوده و هماهنگ با سیاست های کلان رژیم بوده است.
پس این کفن پوشان چه می گویند و آبشخورشان کجاست؟!
اگر این برادران کفن پوش تحت فرمان امام و رهبرشان خامنه ای باشند – که هستند- پس این فریادهای مرگ بر آمریکا و پرتاب لنگه کفش و گوجه و تخم مرغ در هنگام ورود روحانی به ایران دیگر چه صیغه ای ست ؟!
تنها تحلیلی که در این شرایط و با توجه به ساختار قدرت در جمهوری اسلامی ، می توان کرد این ست که رژیم جمهوری اسلامی قصد دارد از همان شیوه و سیاستِ « هویج-چماق» غرب بر علیه خود آنها استفاده کند. بدین شکل که روحانی و ظریف را لبخند بر لب برای مذاکره با غرب می فرستد و به آنها اجازه می دهد حتا با نمایندگان شیطان بزرگ مذاکره و دیدار کنند ولی از سوی دیگر کفن پوشان حرفه ای و ولایی را به صحنه کشانده تا به غرب نشان دهد که در صورت قبول نکردن راه حل مذاکره (لبخند) می بایست منتظر دشمنی امت حزب الله و کفن پوشان باشند(چماق)!
به هر روی وقایع این چند روز نشان داد که آخوندها سیاست مدارتر از آنند که نشان می دهند. شاید این اصطلاح « لبخند-کفن» به زودی به عنوان ورژن اسلامی سیاست هویج-چماق، در رشته های علوم سیاسی تدریس شود، اصطلاحی که ابلیس ساخت و جمهوری اسلامی اجرا نمود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر