محمد ملکی در نامه ای خطاب به سران شرکت کننده در اجلاس غیرمتعهدها :
شما پای به سرزمینی نهاده اید که در شرایط دردناکی به سر می برد
شما پای به سرزمینی نهاده اید که در شرایط دردناکی به سر می برد
دکتر
محمد ملکی مبارز و آزادی خواه پر سابقه ، فعال ملی- مذهبی و نخستین رئیس
دانشگاه تهران پس از انقلاب که به اتهام های گوناگون حبس های مختلفی را پشت
سر گذاشته است ، طی نامه ای به سران شرکت کننده در اجلاس غیر متعهد ها در
تهران ضمن خوش آمد گویی به آن ها و اشاره به فرهنگ دیرپا و غنی سرزمین
ایران از جمله در رابطه با حقوق بشر ، نکاتی از وضعیت حقوق بشر در ایران پس
از انقلاب را با آن ها در میان گذاشته است.
وی
در قسمتی از این نامه گفته است: حال که در وطن من هستید به نام یک ایرانی
که از اعمال ضد انسانی این حکومت زجرها برده و دردها کشیده و شاهد رنجهای
مردمش بوده از شما استدعا دارم که به زندانهای سیاسی ایران، که حکومت آنها
را زندانهای امنیتی نام نهاده، سربزنید و با وکلای دادگستری، دانشجویان،
روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی که در این زندانها در بدترین شرایط
هستند ملاقات کنید تا بر شما معلوم گردد رفتار حکومتی که از شما دعوت به
حضور در ایران نموده با دگراندیشان و منتقدانش چگونه است.
به گزارش سایت ملی – مذهبی متن کامل این نامه به دو زبان فارسی و انگلیسی چنین است:
با نام خدا
عالیجنابان؛
سران محترم شرکت کننده در اجلاس کشورهای غیرمتعهد در تهران
به
شما که بعنوان میهمان پای به کشور مصیبت زده ی ایران نهاده اید، کشوری که
این روزها در اندوه از دست دادن تعداد زیادی از هموطنانمان در زلزله شمال
غرب کشور است، خوشامد میگویم. از فرصت حضورتان بهره گرفته مطالبی را با شما
در میان میگذارم.
یقینا
مستحضر هستید که کشور باستانی ایران، فرهنگی غنی و باسابقه دارد و خدمات
ارزنده ای به غنای فرهنگ بشری نموده است. بسیاری از پژوهشگران ایران را
پایه گذار حقوق بشر میدانند و خدمات کشور ما را به پیشرفت تمدن جهانی باور
دارند.
عالیجنابان؛
شما
اکنون پای به سرزمینی نهاده اید که این روزها بعلت بی کفایتی زمامدارانش،
مردم در شرایط بسیار دردناکی بسر میبرند. از سویی گرفتار فقر و فساد هستند و
از سوی دیگر سایه ی جنگی ویرانگر بر سر آنها افتاده است. در مدت بیش از سی
سال، حکومتگران دست به اعمال ضدبشری زده اند، از جمله کشتار ده ها هزار
مرد و زن دگراندیش که جز آزادی و عدالت چیز دیگری را طلب نمیکردند. از
نمونه های بارز آن کشتارچندین هزار زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷که
دوره ی محکومیت خود را در زندانها میگذراندند به دستور آقای خمینی بوده
است. این گونه کشتارها در مجامع حقوق بین المللی به عنوان «جنایت علیه
بشریت» شناخته میشود. نمونه دیگر کشتار مردم در تظاهرات مسالمت آمیز
دراعتراض به تقلب در انتخابات سال ۱۳۸۸می باشد.
جهت
اطلاع شما عالیجنابان اجازه دهید که نویسنده این یادداشت خود را معرفی
نماید. بنده محمد ملکی استاد بازنشسته دانشگاه و اولین رییس دانشگاه تهران
پس از پیروزی انقلاب هستم که مختصری از آنچه در این نظام به سرش آمده را
برای شما بازگو میکنم تا بهتر آگاه شوید حکومتی که به دعوت آن به ایران
آمده اید چگونه حکومتی است و با مردمی که نخواستند زیر بار ظلم و بیداد این
حکومت فاشیستی ـ مذهبی بروند چه رفتاری داشته و دارد.
حدود یک سال پس از بسته شدن دانشگاهها به بهانه انقلابی فرهنگی در سال ۱۳۵۹، نامه ای انتقادی در اعتراض به این تصمیم نوشتم که این نامه بهانه ای شد تا تیر ماه ۱۳۶۰به
خانه من هجوم آورده و مرا دستگیر کنند. پنج سال در زندانهای مختلف و بدنام
در ایران از جمله اوین و قزلحصار زیر سخت ترین شکنجه ها قرار گرفتم که
هنوز پس از سی سال آثار آن شکنجه بر روی بدنم باقی است.
در اسفند ۱۳۷۹مجددا باتفاق جمعی از فعالان ملی ـ مذهبی از طرف سپاه پاسداران دستگیر و حدود ۶ماه در زندان مخوف عشرت آباد در سلولی به درازای ۱۸۰سانتی متر و پهنای ۸۰سانتی متر زندانی و بعد در یک دادگاه غیر قانونی محاکمه و به ۷سال زندان محکوم شدم. در سال ۱۳۸۸و
پس از تظاهرات تاریخی مردم تهران در اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست
جمهوری آقای احمدی نژاد، که اکنون دعوت کننده ی شماست، درحالیکه در بستر
بیماری بودم مجددا دستگیر شده و ۱۹۱روز که ۹۰روز آن در سلول انفرادی بند ۲۰۹زندان اوین بود در شرایطی بسیار ناگوار زندانی شدم.
عالیجنابان؛ لازم به یادآوری است بنده در آستانه ۸۰سالگی
و مبتلا به بیماری های گوناگون از جمله سرطان پروستات و نارسایی قلبی هستم
و بعلت وخامت وضع سلامتی ام بالاجبار من را به مرخصی فرستادند و در یک
دادگاه فرمایشی و غیرقانونی محکوم به یک سال زندان شدم. اینکه در این
زندانها بر من بعنوان یکی از شاهدان زندانهای جمهوری اسلامی چه گذشت و
چگونه زیر انواع شکنجه ها قرار گرفتم داستانی است جداگانه که اگر امکانی
فراهم شود جزییات آنرا شرح خواهم داد.
عالیجنابان؛
حال
که در وطن من هستید به نام یک ایرانی که از اعمال ضد انسانی این حکومت
زجرها برده و دردها کشیده و شاهد رنجهای مردمش بوده از شما استدعا دارم که
به زندانهای سیاسی ایران، که حکومت آنها را زندانهای امنیتی نام نهاده،
سربزنید و با وکلای دادگستری، دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و
مدنی که در این زندانها در بدترین شرایط هستند ملاقات کنید تا بر شما معلوم
گردد رفتار حکومتی که از شما دعوت به حضور در ایران نموده با دگراندیشان و
منتقدانش چگونه است.
لیست
زندانیان سیاسی ایران را میتوانید از جناب آقای دکتر احمد شهید نماینده
ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای ایران که هرگز اجازه حضور در ایران را
نیافته و یا دیگر سازمانهای حقوق بشر دریافت کنید.
من تعدادی از این زندانیان را جهت اطلاع شما در اینجا نام میبرم:
وکلای زندانی: نسرین ستوده، عبدالفتاح سلطانی، محمد سیف زاده
روزنامه نگاران زندانی: احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، مهسا امرآبادی، بهمن احمدی امویی، کیوان صمیمی، عیسی سحرخیز، سیامک قادری
دانشجویان زندانی: مجید
توکلی، شبنم مددزاده، بهاره هدایت، عماد بهاور، فرزاد مددزاده، مجید دری،
ضیا نبوی، علی اکبر محمدزاده، حامد روحی نژاد، امید کوکبی، مهدی خدایی، سما
نورانی، آرش صادقی، سیاوش حاتم، بابک داشاب
فعالان
سیاسی: مسعود پدرام، علیرضا رجایی، سعید مدنی، عبدالله مومنی، حشمت الله
طبرزدی، خسرو دلیرثانی، محمد فرید طاهری، امیر خرم، فریبرز رییس دانا، حسن
اسدی زیدآبادی، مصطفی تاجزاده، بهزاد نبوی، ابوالفضل قدیانی، علی معزی،
مهدی محمودیان، آرش سقر، فیض الله عرب سرخی، محسن امین زاده، ابوالفضل
عابدینی، محسن میردامادی، محمد امین هادوی، محمد کاظمینی بروجردی، ارژنگ
داوودی، محمد رضایی
فعالان سیاسی در حصر خانگی: مهدی کروبی، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد
فعالان مدنی: محبوبه کرمی، محمد صدیق کبودوند، رضا شهابی، افشین اسانلو، محمد داوری، مهدی خدایی و دهها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر
با احترام و آرزوی موفقیت
تهران ـ دکتر محمد ملکی ـ ۳شهریور ۱۳۹۱
رونوشت:
ـ دبیر کل سازمان ملل متحد آقای بان کی مون
ـ نمایندگی حقوق بشر سازمان ملل، دیده بان ویژه ایران جناب آقای دکتر احمد شهید
ـ دبیرخانه اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد
In the name of God,
Your Excellencies,
Honorable Participants of the Non-aligned Movement Summit in Tehran,
I welcome you to
my country that has recently faced yet another disaster, a country which
is nowadays in the grips of having lost its compatriots in a recent
earthquake. I want to use this opportunity to share some concerns with
you.
You are surely
aware of the great and ancient heritage of this country, which has
enriched human culture. Many researchers consider ancient Iran as having
contributed to the development of the idea of human rights, and even to
the progress of world civilization.
Your Excellencies,
Today, sadly you
have come to a country whose authorities are not qualified and
legitimate to be its governors. As a consequence, its people suffer
dreadfully. On the one hand, they face corruption and poverty. On the
other, they are threatened by the shadow of what would be a disastrous
war.
In a period of
more than thirty years, the rulers of this country have committed crimes
against humanity such as the killing of tens of thousands of men and
women, merely because of their beliefs. These were people who wanted
nothing but freedom and justice.
A grave example is
the murder of thousands of political prisoners in 1988, who had received
prison sentences already but were executed nevertheless. Their deaths
were ordered by Ayatollah Khomeini. A recent example is the killing of
peaceful people who protested the fraudulent presidential election of
2009.
For your
information, please let me introduce myself. I am Mohammad Maleki, a
retired professor and the first president of Tehran University after the
1979 Revolution. I want to briefly explain what happened to me as a
political critic over the past thirty years. This story can raise your
awareness about the regime that has invited you to Iran, a theocratic
regime which does not hesitate to employ fascist solutions against
dissenters.
A year after the
closing of the universities in 1980, under the name of a “Cultural
Revolution”, I wrote a critical letter against the policy. This letter
became an excuse to arrest me. I was imprisoned for five years in many
different and notorious prisons such as Evin and Ghezel-Hesar, where I
faced brutal tortures. After thirty years, my body still remains
scarred. In 2000, I and other activists were arrested together by the
Revolutionary Guard. Again, I was imprisoned for six months in the
notorious Eshratabad prison. My cell was 180 by 80 centimeters. Next, an
illegitimate court sentenced me to seven years. In 2009, after the
historic demonstrations of the Green Movement against the “election” of
Ahmadinejad, who has invited you today, while I was being under medical
treatment, I was arrested yet again and moved to Evin prison for 191
days, 90 of which in solitary confinement under grave conditions.
Your Excellencies,
I want to inform
you that I am almost eighty years old and suffer from different
diseases, such as prostrate cancer and cardiovascular complications.
Because of my health, they had to free me. But in a show-trial
afterwards I was sentenced to a one-year imprisonment again. The exact
nature of the tortures I faced and witnessed in the prisons of the
Islamic Republic is a separate story that I may expound on if the
opportunity arises.
Your Excellencies,
Now that you are
in my country, as an Iranian who has suffered the inhumane actions of
this regime and who has witnessed the pains of the people, I want to beg
you to visit the political prisoners in Iran who the government has
mischievously described as “acting against national security”. I urge
you to visit the many lawyers, students, journalists, political and
civil activists who are imprisoned and suffer grave conditions, so that
you may learn how the regime that has invited you treats its critics and
dissidents.
You can receive
the list of political and civil prisoners from Dr. Ahmed Shaheed, the UN
Special Rapporteur on the human rights situation in Iran, who has not
yet had the same privilege of visiting Iran.
I would like to name some of them here:
Prisoned lawyers: Nasrin Sotoudeh, Abdolfattah Soltani, Mohammad Seifzadeh
Prisoned
journalists: Ahmad Zeidabadi, Masoud Bastani, Mahsa Amrabadi, Bahman
Ahmadi Amooee, Keivan Samimi, Isa Saharkhiz, Siamak Ghaderi
Prisoned students:
Majid Tavakoli, Bahareh Hedayat, Shabnam Madadzadeh, Farzad Madadzadeh,
Emad Behavar, Majid Dorri, Zia Nabavi, Aliakbar Mohammadzadeh, Hamed
Roohinejad, Omid Kookabi, Mehdi Khodaiee, Arash Sadeghi, Siavash Hatam,
Babak Dashab
Prisoned political
activists: Masoud Pedram, Alireza Rajaee, Saeed Madani, Abdollah
Momeni, Heshmat Tabarzadi, Khosro dalirsani, Mohammad Taheri, Amir
Khoram, Fariborz Raeesdana, Hasan Assadi Zeidabadi, Mostafa Tajzadeh,
Behzad Nabavi, Abolfazl Ghadyani, Ali Moezi, Mehdi Mahmoodian, Arash
Sagher, Feyzollah Arabsorkhi, Mohsen aminzadeh, Abolfazl Aabedini,
Mohsen Mirdamadi, Mohammadamin Hadavi, Mohammad Kazemeini Boroojerdi,
Arzhang Davoodi, Mohammad Rezaee
Under house arrest political activists: Mehdi Karoubi, Mirhossein Mousavi, Zahra Rahnavard
Prisoned civil
activists: Mahboobeh Karami, Mohammad Sedigh Kaboodvand, Reza Shahabi,
Afshin Osanloo, Mohammad Davari, Mehdi Khodaee
And tens of other prisoners
Yours sincerely,
Dr. Mohammad Maleki
August 24, 2012, Tehran
Copy to:
- The Secretary-General of the United Nations, Dr. Ban Ki-Moon.
- The UN Special Rapporteur on human rights in Iran, Dr. Ahmed Shaheed
- The secretariat of the Nonaligned Movement Meeting
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر