Gideon Levy
11.05.2008 — Ha'aretz
برگردان ناهید جعفرپور
در باره نویسنده:" گیدئون لوی که بنام وجدان اسرائیل معروف است، ژورنالیست اسرائیلی از تلاوید است و برای روزنامه هارتس کار می کند و همچنین سردبیر مجله هفتگی این روزنامه است. گیدئون به نادر ژورنالیست های اسرائیلی تعلق دارد که در باره زندگی فلسطینی های تحت اشغال اسرائیل گزارش می دهند و بخاطر گزارش های منتقدانه اش مورد حمله خوانندگان اسرائیلی و همکارانش قرار دارد".
بعد از اینکه هویت موریس تالانسکی مهمترین شاهد آخرین رسوائی آهود المرت شناخته شد، پرسش های بسیاری مطرح می شوند که فراتر از نخست وزیر را در بر می گیرد. اما باید پرسش هائی در باره روابط میان یهودیان آمریکائی و اسرائیل مطرح گردند.
گیریم که تنها یک نفر بنام تالانسکی وجود داشت، اما این طور نیست اورشلیم پراز کنجکاوان، کارگزاران، لوبی ها، سرمایه گذاران و خیرخواهان ( حقوق بشری ها) است. در اسرائیل مردان ثروتمند، واسطه ها، سفیر ها و هیئت های نمایندگی وجود دارند ـ بسیاری از این آدم ها نیت خیر دارند، اما نه همه آنها.
آنها چاپلوسی می کنند و تلکه می کنند و در بسیاری از مسائل متفاوت قاطی می شوند. نوعی از تلکه کردن که از مرکز "شاره سدک مدیکال" آغاز می شود و به دادگاه ختم می گردد. در اینجا آدم از خود می پرسد، برای چه تالانسکی و یا هر یهودی ی دیگر آمریکائی پیش المرت سرمایه گذاری می کند؟ آنها برای اینکار چه بدست آوردند؟
زمان آن رسیده است که این سیستم را از نو سازماندهی کنیم و باد رابطه های میان جوامع کوچک و بزرگ یهودی جهان را خالی کنیم ـ رابطه ای که از مدت ها پیش مسائل را تحریف می کند و حتی زیان بار هم شده است. زمان آن رسیده است که به یهودی های آمریکائی همانطور که بین خانواده مرسوم است، مستقیم گفت: ما را تنها بگذارید! دست از سراسرائیل بر دارید! دست بر دارید از اینکه از پولتان برای صاحب نفود شدن در اسرائیل استفاده کنید! دست بردارید از اینکه برای منافع و مقاصدتان کمک مالی بدهید! ـ شما گاها بزرگترین دیوانه اید و برای آینده کشور مان که بنظر می رسد تلاش دارید محافظتش کنید، بسیار خطرناکید.
نه متشکرم ..... نه متشکرم، برخی از شما بما بسیار ضرر می زنید. اگر می خواهید نفوذ بدست بیاورید، اینکار را در کشورتان آمریکا بکنید. شما در آنجا از قدرت و نفوذ بسیار برخوردارید ـ شاید بسیار زیاد ـ این تجارت ما نیست. شما شهروندان آمریکائی هستید و نه شهروندان اسرائیلی و هیچ مقدارپولی نمی تواند و نباید این مسئله را تغییر دهد. جنگ و صلح، عدالت اجتماعی و دولت، آموزش و مذهب در اسرائیل تنها به شهروندانش ربط دارد.
طبیعتا درهای ما برای مهاجرین و کسانی که می خواهند از اسرائیل دیدن کنند و .... باز است. اما از مدت ها پیش این وسعت از سرمایه گذاری یهودیان آمریکائی در مسائل ما غیر قابل تحمل شده است. زمان آن رسیده است که در ها را به آنها نشان دهیم ـ درهائی که آنها را از ما جدا می سازد.
سیاستمداران اسرائیلی تمامی احزاب رابطه ای نزدیک با یهودیان آمریکائی دارند و طبیعتا این رابطه با پول آنها برقرار است. موئسسات یهودی آمریکائی شاید تمامی دولت های اسرائیلی را کور و اتوماتیک پشتیبانی کنند ـ بله این هم ناروشن است و پرسش های مهمی را بدنبال دارد. بر خلاف موضع رسمی آنها که در مسائل داخلی ما دخالت نمی کنند، اما همه جا دست دارند.
اسرائیل 60 ساله شده است و به لحاظ اقتصادی در سلامت بسر می برد و از سوی قدرت های بزرگ پشتیبانی های بسیار زیاد که در سرتاسر جهان نمونه ای ندارد دریافت می کند. در این صورت می بایست به اندازه کافی قوی و بالغ باشد که بتواند بدون کمک یهودی های آمریکائی سر پا باشد.
طبیعتا نام مشکل پول است. همواره موضوع بر سر پول است. حتی اگر غالبا پشت انبوهی از وعده ها و کلیشه ها پنهان باشد. از نخست وزیر تا شهردار یک شهر دور افتاده تا یک منیجر ناحیه ای ـ همه و همه چشم به پول یهودیان آمریکائی دارند. این خود ضمانتی است برای رابطه های ناسالم. حتی اگر که در اوائل زمان تشکیل کشور قابل توجیح بود یعنی زمانی که همه چیز جدید بود اما اکنون در شصد سالگی کشور برای این مسئله دیگر جائی وجود ندارد.
دولت باید مراکز محلی خود را خود بسازد و از قیمتی که با تلکه کردن در رابطه است حذر کند. ما با یک جامعه یهودی ناشکیبای عصبی معامله می کنیم که عصبیتش در مناسبات اسرائیل خود را انعکاس می دهد. در بسیاری از زمینه ها این خسارات مستقیم و قابل توجه است. برای مثال شهرک های مناطق اشغالی اینچنین گسترده رشد نمی کردند اگر که پول فلمبه یهودیان آمریکائی وجود نداشت. در یک همه پرسی ای که دوسال پیش صورت گرفت، مشخص شد که یهودیان آمریکائی در 10 سال گذشته 100 میلیون دلار برای شهرک ها فرستاده اند. ده ها سازمان یهودی بیشرمانه ترین پروژه هائی را که زمانی ما در اینجا داشتیم پشتیبانی نموده اند: از " وان اسرائیل فوند" تا " هربون فوند" و از دوستان آمریکائی آترت کوهانین تا شوفو بانیم و... ـ آنها همه خوراکشان شهرک ها بوده است برخی علنا و برخی مخفیانه.
یهودی ها برای اینکه آنها این کار را کنند دولت را تغییر دادند. موضوع آنها تنها بر سر پول نیست : جناح راست برجسته یهودی که هر گونه تظاهر نظری دیگر را در آمریکا در گلو خفه می کند، تلاش دارد در اسرائیل هم همین کار را کند. کامرا یک گروه مک کارتیست که ژورنالیست ها را در آمریکا تحت تعقیب قرار می دهد، تعقیب بیخود و احمقانه و کارزارهای بهتان آمیز خود را همچنین بر علیه رسانه های اسرائیلی انجام می دهد. این هم خود بخشی از این رابطه آشفته و دیوانه می باشد.
کمک یهودیان آمریکائی برای اسرائیل شاید در مجموع مثبت بنظر آید. آنها بسیار فعال به ما کمک مالی کرده و برای ما شهرک می سازند: اما در مقابل ما به آنها بندری مطمئن و سرچشمه ای از غرور و افتخار را بخشیدیم. اما همچنان هیچ طرف این موازنه عقلانی نیست. ما دیگر به پول آنها نیازی نداریم و مطمئنا نه به قیمت دخالت آنها در مسائل داخلی ما.
و این هم دیگر به هیچ وجه ضمانت ندارد که ما همواره برای آنها بندری مطمئن و سرچشمه ای از افتخار و غرور را پیش کش کنیم. بله مثل دوست از هم جدا شویم. یهودیان آمریکائی بهتر است که خود رابا تجارت های خودشان مشغول کنند و ما با مسائل خودمان. ما همچنین نمی خواهیم با تالانکی و شرکا و کمپانی اش سروکار داشته باشیم.
برگردان به آلمانی: Ellen Rohlfs
11.05.2008 — Ha'aretz
برگردان ناهید جعفرپور
در باره نویسنده:" گیدئون لوی که بنام وجدان اسرائیل معروف است، ژورنالیست اسرائیلی از تلاوید است و برای روزنامه هارتس کار می کند و همچنین سردبیر مجله هفتگی این روزنامه است. گیدئون به نادر ژورنالیست های اسرائیلی تعلق دارد که در باره زندگی فلسطینی های تحت اشغال اسرائیل گزارش می دهند و بخاطر گزارش های منتقدانه اش مورد حمله خوانندگان اسرائیلی و همکارانش قرار دارد".
بعد از اینکه هویت موریس تالانسکی مهمترین شاهد آخرین رسوائی آهود المرت شناخته شد، پرسش های بسیاری مطرح می شوند که فراتر از نخست وزیر را در بر می گیرد. اما باید پرسش هائی در باره روابط میان یهودیان آمریکائی و اسرائیل مطرح گردند.
گیریم که تنها یک نفر بنام تالانسکی وجود داشت، اما این طور نیست اورشلیم پراز کنجکاوان، کارگزاران، لوبی ها، سرمایه گذاران و خیرخواهان ( حقوق بشری ها) است. در اسرائیل مردان ثروتمند، واسطه ها، سفیر ها و هیئت های نمایندگی وجود دارند ـ بسیاری از این آدم ها نیت خیر دارند، اما نه همه آنها.
آنها چاپلوسی می کنند و تلکه می کنند و در بسیاری از مسائل متفاوت قاطی می شوند. نوعی از تلکه کردن که از مرکز "شاره سدک مدیکال" آغاز می شود و به دادگاه ختم می گردد. در اینجا آدم از خود می پرسد، برای چه تالانسکی و یا هر یهودی ی دیگر آمریکائی پیش المرت سرمایه گذاری می کند؟ آنها برای اینکار چه بدست آوردند؟
زمان آن رسیده است که این سیستم را از نو سازماندهی کنیم و باد رابطه های میان جوامع کوچک و بزرگ یهودی جهان را خالی کنیم ـ رابطه ای که از مدت ها پیش مسائل را تحریف می کند و حتی زیان بار هم شده است. زمان آن رسیده است که به یهودی های آمریکائی همانطور که بین خانواده مرسوم است، مستقیم گفت: ما را تنها بگذارید! دست از سراسرائیل بر دارید! دست بر دارید از اینکه از پولتان برای صاحب نفود شدن در اسرائیل استفاده کنید! دست بردارید از اینکه برای منافع و مقاصدتان کمک مالی بدهید! ـ شما گاها بزرگترین دیوانه اید و برای آینده کشور مان که بنظر می رسد تلاش دارید محافظتش کنید، بسیار خطرناکید.
نه متشکرم ..... نه متشکرم، برخی از شما بما بسیار ضرر می زنید. اگر می خواهید نفوذ بدست بیاورید، اینکار را در کشورتان آمریکا بکنید. شما در آنجا از قدرت و نفوذ بسیار برخوردارید ـ شاید بسیار زیاد ـ این تجارت ما نیست. شما شهروندان آمریکائی هستید و نه شهروندان اسرائیلی و هیچ مقدارپولی نمی تواند و نباید این مسئله را تغییر دهد. جنگ و صلح، عدالت اجتماعی و دولت، آموزش و مذهب در اسرائیل تنها به شهروندانش ربط دارد.
طبیعتا درهای ما برای مهاجرین و کسانی که می خواهند از اسرائیل دیدن کنند و .... باز است. اما از مدت ها پیش این وسعت از سرمایه گذاری یهودیان آمریکائی در مسائل ما غیر قابل تحمل شده است. زمان آن رسیده است که در ها را به آنها نشان دهیم ـ درهائی که آنها را از ما جدا می سازد.
سیاستمداران اسرائیلی تمامی احزاب رابطه ای نزدیک با یهودیان آمریکائی دارند و طبیعتا این رابطه با پول آنها برقرار است. موئسسات یهودی آمریکائی شاید تمامی دولت های اسرائیلی را کور و اتوماتیک پشتیبانی کنند ـ بله این هم ناروشن است و پرسش های مهمی را بدنبال دارد. بر خلاف موضع رسمی آنها که در مسائل داخلی ما دخالت نمی کنند، اما همه جا دست دارند.
اسرائیل 60 ساله شده است و به لحاظ اقتصادی در سلامت بسر می برد و از سوی قدرت های بزرگ پشتیبانی های بسیار زیاد که در سرتاسر جهان نمونه ای ندارد دریافت می کند. در این صورت می بایست به اندازه کافی قوی و بالغ باشد که بتواند بدون کمک یهودی های آمریکائی سر پا باشد.
طبیعتا نام مشکل پول است. همواره موضوع بر سر پول است. حتی اگر غالبا پشت انبوهی از وعده ها و کلیشه ها پنهان باشد. از نخست وزیر تا شهردار یک شهر دور افتاده تا یک منیجر ناحیه ای ـ همه و همه چشم به پول یهودیان آمریکائی دارند. این خود ضمانتی است برای رابطه های ناسالم. حتی اگر که در اوائل زمان تشکیل کشور قابل توجیح بود یعنی زمانی که همه چیز جدید بود اما اکنون در شصد سالگی کشور برای این مسئله دیگر جائی وجود ندارد.
دولت باید مراکز محلی خود را خود بسازد و از قیمتی که با تلکه کردن در رابطه است حذر کند. ما با یک جامعه یهودی ناشکیبای عصبی معامله می کنیم که عصبیتش در مناسبات اسرائیل خود را انعکاس می دهد. در بسیاری از زمینه ها این خسارات مستقیم و قابل توجه است. برای مثال شهرک های مناطق اشغالی اینچنین گسترده رشد نمی کردند اگر که پول فلمبه یهودیان آمریکائی وجود نداشت. در یک همه پرسی ای که دوسال پیش صورت گرفت، مشخص شد که یهودیان آمریکائی در 10 سال گذشته 100 میلیون دلار برای شهرک ها فرستاده اند. ده ها سازمان یهودی بیشرمانه ترین پروژه هائی را که زمانی ما در اینجا داشتیم پشتیبانی نموده اند: از " وان اسرائیل فوند" تا " هربون فوند" و از دوستان آمریکائی آترت کوهانین تا شوفو بانیم و... ـ آنها همه خوراکشان شهرک ها بوده است برخی علنا و برخی مخفیانه.
یهودی ها برای اینکه آنها این کار را کنند دولت را تغییر دادند. موضوع آنها تنها بر سر پول نیست : جناح راست برجسته یهودی که هر گونه تظاهر نظری دیگر را در آمریکا در گلو خفه می کند، تلاش دارد در اسرائیل هم همین کار را کند. کامرا یک گروه مک کارتیست که ژورنالیست ها را در آمریکا تحت تعقیب قرار می دهد، تعقیب بیخود و احمقانه و کارزارهای بهتان آمیز خود را همچنین بر علیه رسانه های اسرائیلی انجام می دهد. این هم خود بخشی از این رابطه آشفته و دیوانه می باشد.
کمک یهودیان آمریکائی برای اسرائیل شاید در مجموع مثبت بنظر آید. آنها بسیار فعال به ما کمک مالی کرده و برای ما شهرک می سازند: اما در مقابل ما به آنها بندری مطمئن و سرچشمه ای از غرور و افتخار را بخشیدیم. اما همچنان هیچ طرف این موازنه عقلانی نیست. ما دیگر به پول آنها نیازی نداریم و مطمئنا نه به قیمت دخالت آنها در مسائل داخلی ما.
و این هم دیگر به هیچ وجه ضمانت ندارد که ما همواره برای آنها بندری مطمئن و سرچشمه ای از افتخار و غرور را پیش کش کنیم. بله مثل دوست از هم جدا شویم. یهودیان آمریکائی بهتر است که خود رابا تجارت های خودشان مشغول کنند و ما با مسائل خودمان. ما همچنین نمی خواهیم با تالانکی و شرکا و کمپانی اش سروکار داشته باشیم.
برگردان به آلمانی: Ellen Rohlfs
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر