جعفر پویه
یک هفته پس از تعریف و تمجید خامنه ای از دولت محمود احمدی نژاد در دیدار با مسوولان نظام، روز چهارشنبه جاری او از دولت انتقاد کرد و آن را در عرصه اقتصادی ناموفق دانست. او که بنابه گزارش منابع داخلی رژیم در دیدار با کسانی که "مسوولان و فعالان اقتصادی" نامیده شده اند سخنرانی می کرد، "کارهای انجام شده در برنامه چهارم توسعه" را "خوب" ارزیابی کرد اما گفت: "برخی اهداف آن برنامه از جمله رشد 8 درصدی، کاهش بیکاری، کاهش تورم و افزایش سرمایه گذاری محقق نشده است بنابراین در اجرای برنامه پنجم توسعه، باید همت و تلاش مضاعف انجام داد."
این گرد و خاک کردن خامنه ای در حضور کسانی انجام می شود که به نوشته روزنامه رسالت "فعالان و برگزیدگان بخش خصوصی، مدیران عرصه‌های اقتصادی صنعتی – کشاورزی – بانکی – فناوری اطلاعات و خدمات، همراه با نمایندگان تشکلهای صنفی" بودند، و گرنه او درمقابل سیاست پیشگان و بوقچیهای تبلیغاتی هرگز دست به چنین ناپرهیزیهایی نخواهد زد. درست است که مدیران اقتصادی و کلان سرمایه دارانی همچون اسدالله عسگراولادی، هاشم نامور و محمد تابکی و جمعی دیگر، بیش از آن حساب و کتاب دست شان هست که یاوه های رهبر برای دلخوشی سرخورده ها را به گوش بگیرند، اما همین انتقادهای اندک نشان می دهد که خامنه ای درمقابل سنبه های پر زور سرمایه داران و گردن کلفتهای مالی ناتوان تر از آن است که جانب دولت دست نشانده خود را بگیرد. به همین علت بخشی از نارساییهای دولت را بر می شمارد و رو به حاضرین آنان را دعوت به "همت و تلاش مضاعف" می کند. به زبان ساده، ناتوانی و در گل ماندن دولت امام زمانی برکشیده رهبر را باید کسانی جبران کنند که از برکت آن به جاه و مالی رسیده اند.
در همین روز خامنه ای با تعریف و تمجید از "دور زدن تحریمها" گفت: "مقابله افتخارآمیز نظام اسلامی با تحریمها، همچون تمامی 32 سال اخیر با موفقیت ادامه خواهد یافت."
واقعیت این است که از قِبَل این تحریمها بسیاری از دلالان و وابستگان به پایوران نظام و دزدان و چپاولگران حاضر در جلسه به نان و نوایی رسیده اند. بنابراین یک معنی دیگر دور زدن تحریمها، خرید اجناس تحریمی به چندین برابر قیمت با واسطه های جور و واجور است که نان بسیاری را در روغن کرده است. این است که این شیوه جا افتاده دزدی و چپاول مورد تمجید "رهبر" قرار می گیرد تا حاضران حساب دستشان باشد که ایشان هم چندان از قافله عقب نیستند.
در ادامه، خامنه ای اجرای سیاستهای کلی بر اصل 44 یا همان خصوصی سازی را خوب ارزیابی کرده و اما کافی ندانست. او می گوید: "براساس سیاستهای ابلاغی اصل 44، باید زمینه یک اقتصاد رقابتی با حضور بخش خصوصی به وجود آید که لازمه چنین کاری، تحرک بیشتر برای اجرای کامل سیاستهای اصل 44 است."
اینگونه او آب به دهان کسانی می اندازد که برای چپاول و غارت کارخانه ها و به دست گرفتن مراکز تولید داخلی و زمینگیر کردن آنها دور خیز کرده اند و وعده واگذاری و مشارکت در غارت بیشتر را می دهد. پر واضح است که سیاستهای اصل 44 به جای خصوصی سازی از همان روز اول اختصاصی سازی نام گرفت و واگذاری کارخانه ها و بخش سود آور دولتی به وابستگان و نزدیکان نظام نه برای سر و سامان دادن به تولید بلکه، برای بستن دهان آنان و خلاص شدن دولت از شر کارگران و کارکنانی بود که برای حقوق حقه خود دست به اقدامات بسیار جدی می زدند.
سخنرانی خامنه ای برای مسوولان و فعالان اقتصادی رژیمش چیزی جز وعده غارت بیشتر از راه سودهای دلالی برای دور زدن تحریمها و تصاحب کارخانه و مووسسات تولیدی از راه اصل 44 نیست. هرچند اغراض سیاسی در پس آن، یکی به نعل و یکی به میخ است.
این گرد و خاک کردن خامنه ای در حضور کسانی انجام می شود که به نوشته روزنامه رسالت "فعالان و برگزیدگان بخش خصوصی، مدیران عرصه‌های اقتصادی صنعتی – کشاورزی – بانکی – فناوری اطلاعات و خدمات، همراه با نمایندگان تشکلهای صنفی" بودند، و گرنه او درمقابل سیاست پیشگان و بوقچیهای تبلیغاتی هرگز دست به چنین ناپرهیزیهایی نخواهد زد. درست است که مدیران اقتصادی و کلان سرمایه دارانی همچون اسدالله عسگراولادی، هاشم نامور و محمد تابکی و جمعی دیگر، بیش از آن حساب و کتاب دست شان هست که یاوه های رهبر برای دلخوشی سرخورده ها را به گوش بگیرند، اما همین انتقادهای اندک نشان می دهد که خامنه ای درمقابل سنبه های پر زور سرمایه داران و گردن کلفتهای مالی ناتوان تر از آن است که جانب دولت دست نشانده خود را بگیرد. به همین علت بخشی از نارساییهای دولت را بر می شمارد و رو به حاضرین آنان را دعوت به "همت و تلاش مضاعف" می کند. به زبان ساده، ناتوانی و در گل ماندن دولت امام زمانی برکشیده رهبر را باید کسانی جبران کنند که از برکت آن به جاه و مالی رسیده اند.
در همین روز خامنه ای با تعریف و تمجید از "دور زدن تحریمها" گفت: "مقابله افتخارآمیز نظام اسلامی با تحریمها، همچون تمامی 32 سال اخیر با موفقیت ادامه خواهد یافت."
واقعیت این است که از قِبَل این تحریمها بسیاری از دلالان و وابستگان به پایوران نظام و دزدان و چپاولگران حاضر در جلسه به نان و نوایی رسیده اند. بنابراین یک معنی دیگر دور زدن تحریمها، خرید اجناس تحریمی به چندین برابر قیمت با واسطه های جور و واجور است که نان بسیاری را در روغن کرده است. این است که این شیوه جا افتاده دزدی و چپاول مورد تمجید "رهبر" قرار می گیرد تا حاضران حساب دستشان باشد که ایشان هم چندان از قافله عقب نیستند.
در ادامه، خامنه ای اجرای سیاستهای کلی بر اصل 44 یا همان خصوصی سازی را خوب ارزیابی کرده و اما کافی ندانست. او می گوید: "براساس سیاستهای ابلاغی اصل 44، باید زمینه یک اقتصاد رقابتی با حضور بخش خصوصی به وجود آید که لازمه چنین کاری، تحرک بیشتر برای اجرای کامل سیاستهای اصل 44 است."
اینگونه او آب به دهان کسانی می اندازد که برای چپاول و غارت کارخانه ها و به دست گرفتن مراکز تولید داخلی و زمینگیر کردن آنها دور خیز کرده اند و وعده واگذاری و مشارکت در غارت بیشتر را می دهد. پر واضح است که سیاستهای اصل 44 به جای خصوصی سازی از همان روز اول اختصاصی سازی نام گرفت و واگذاری کارخانه ها و بخش سود آور دولتی به وابستگان و نزدیکان نظام نه برای سر و سامان دادن به تولید بلکه، برای بستن دهان آنان و خلاص شدن دولت از شر کارگران و کارکنانی بود که برای حقوق حقه خود دست به اقدامات بسیار جدی می زدند.
سخنرانی خامنه ای برای مسوولان و فعالان اقتصادی رژیمش چیزی جز وعده غارت بیشتر از راه سودهای دلالی برای دور زدن تحریمها و تصاحب کارخانه و مووسسات تولیدی از راه اصل 44 نیست. هرچند اغراض سیاسی در پس آن، یکی به نعل و یکی به میخ است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر