فلسطين: صد و نود و پنجمين عضو يونسکو
پيروزی تاريخی برای مردم فلسطين، انزوای ديپلماتيک برای اسرائيل
بهروز عارفی
روز اول اکتبر 2011، درمجمع عمومی سازمان يونسکو (موسسه سازمان ملل متحد برای آموزش، علوم و فرهنگ)، فلسطين با اکثريت قاطعي، به عضويت کامل و دارای کليه حقوق اين سازمان درآمد.
از 174 کشور رای دهنده، 107 کشور رای مثبت، 14 کشور رای مخالف و بقيه رای ممتنع دادند. کشورهائی که رای مخالف دادند، عبارتند از: ايالات متحده آمريکا، استراليا، کانادا، آلمان، هلند، جمهوری چک، سوئد، ليتواني، پاناما، جزائر کوچک سليمان، ساموآ، مالائوس و وانوآتو (واقع در جنوب آقيانوس آرام) و صد البته اسرائيل.
اين رای نشانه انزوای ديپلماتيک اسرائيل است. به رغم فشارهای آمريکا و تهديدهای اسرائيل، عضويت فلسطين در يونسکو طرح و به تصويب رسيد. پيش از آن، فلسطين فقط عضو ناظر در اين سازمان بود.
اين پذيرش، پيروزی تاريخی در شناسائی بين المللی فلسطين و نخستين قدم در راه عضويت فلسطين به عنوان يک دولت در سازمان ملل است. اين عضويت به فلسطينيان امکان می دهد که با پيوستن به کنوانسيون ميراث جهاني، شرايطی به وجود آورند که مکان های تاريخی يا فرهنگی تحت حفاظت يونسکو در آيند. پيش از اين، خطر انضمام اين اماکن به اسرائيل وجود داشت.
معمار موفقيت ديپلماتيک فلسطين در يونسکو، الياس صنبر است. او که نويسنده، شاعر، مترجم اشعار محمود درويش و استاد دانشگاه است، از زمان تصدی سفارت فلسطين در يونسکو تلاش های خستگی ناپذيری برای رسيدن به اين هدف به عمل آورد. رای مثبت اکثريت اعضای يونسکو، اهميت زيادی برای آينده فرهنگی فلسطين دارد. اولين ره آورد آن ثبت کليه امور فرهنگی فلسطينی هاست. از جمله ، ثبت بيت اللحم (زادگاه مسيح)، معبد ابراهيم در شهر الخليل (حبرون) و اماکن مقدس در نابلس در ميراث جهانی يونسکو.
از نقطه نظر نمادين، پذيرفته شدن فلسطين به عنوان دولت عضو امری اساسی است. صنبر می گويد که پيش از اين «ما را بين سازمان، تشکيلات و سرزمين رده بندی می کردند» و «امروز ما به عنوان يک دولت واقعيت می يابيم». او در مصاحبه ای با راديو اوريان (پاريس، 2 نوامبر 2011) اضافه می کند که «رابطه مکانيکی ميان اين عضويت با عضويت در سازمان ملل وجود ندارد ولی عامل ذهنی در بين نمايندگان نقش بازی خواهد کرد.
از نگاه الياس صنبر، رای مثبت فرانسه مايه خوشحالی است و در رای مثبت تعدادی از کشورهای اروپائی بی تاثير نبود. در حالی که خانم اشتون، مسئول انگليسی امور خارجی اتحاديه اروپا تلاش بسيار کرد که اروپائيان بصورت واحد، رای ممتنع بدهند. بريتانيا خود رای ممتنع داد اما يازده کشور اتحاديه اروپا رای مثبت دادند.
آمريکائيان برای رای مخالف خود، دو استدلال طرح می کنند. ابتدا ملاحظات ديپلماتيک را عنوان می کنند و اين که اين عمل «يک جانبه» بوده و «روند صلح را به خطر می اندازد». آمريکائی ها روشن نمی کنند که چگونه عضويت فلسطين در يونسکو می تواند به «صلح»آسيب برساند در حالی که عملکرد روزانه اسرائيل در ادامه اشغال، ادامه شهرک سازي، ايجاد ديوار جدائی و ..... و سياست های اسرائيل با حمايت کامل آمريکا،هيچ آسيبی به صلح نمی رساند؟ آنان فشار می آوردند که تاسيس فلسطين بايد از مذاکره مستقيم با اسرائيل حاصل شود. اوباما، اين عمل را «زود رس و ضد سازنده» ارزيابی کرد. استدلال دوم آمريکائيان استناد به دو قانونی است که در سال1990 (پيش از قراردادهای اسلو) و سال 1994 در کنگره آمريکا به تصويب رسيده اند. بر پايه آنان «کم ک مالی آمريکا به هر موسسه سازمان ملل که فلسطين را به عضويت کامل در آورد، ممنوع است». سفير آمريکا در يونسکو دليل اين مخالفت را به الياس صنبر چنين توجيه کرده است که او «زندانی اين قانون ها» بود.
چند ساعت پس از عضويت کامل فلسطين در يونسکو، ايالات متحده پرداخت کمک 60 ميليون دلاری (22 درصد بودجه جاری سازمان) و 20 ميليون دلاری برای برنامه های ويژه يونسکو را قطع کرد. سه روز پس از آن، اسرائيل نيز پرداخت 2 ميليون دلار سهميه خود را معلق کرد. البته اسرائيل برای «تنبيه» فلسطينيان، بی درنگ اجازه ساخت دو هزار مسکن ديگر را در شهرک های استعماری واقع در بيت المقدس و ديگر سرزمين های اشغالی کرانه باختری صادر کرد. اسرائيل همچنين پرداخت عوارض حاصل از صادرات و واردات کالا به فلسطين را نيز قطع کرد.
به رغم روابط ويژه آمريکا و اسرائيل، ويکتوريا نولند، سخنگوی وزارت خارجه آمريکا تاييد کرد که «عدم پرداخت سهميه ]امريکا[ می تواند به منافع ما صدمه بزند» .
خانم ايرينا بوکووو، رئيس کل يونسکو اظهار داشت که اميدوارست اين بحران گذرا باشد. او اعلام کرد که با کاسته شدن بودجه، «برنامه های کمک به رسانه ها در عراق، تونس، مصر و افغانسان، بازبينی کتاب های درسی در عراق و نيز برنامه های آموزشی در مورد هولاکوست دچار آسيب خواهند شد» او اضافه کرد که «يونسکو سکوی با اهميت گفتگو و مذاکره از جمله در مورد برخی زمينه های کشمکش خاورميانه بوده» و «بايد اين موقعيت کاملا حفظ شود».
الياس صنبر در مصاحبه ای با روزنامه «اومانيته» (2 نوامبر 2011) می گويد: «ما اين تصميم را به منزله دستاورد کاملا مثبت و مفيد برای فلسطين می نگريم. اين موقعيت بصورتی تمام و کمال همه زمينه های های يونسکو را به روی ما باز کرده و از اين رو ما را در چهارچوب ميراث جهانی به ثبت می رساند. ... ديگر نه از سرزمين های اشغال شده، بلکه کشور اشغال شده صحبت خواهد شد. به دليل همين داده اساسی و فقط آن است که می توان خشونتی را توضيح داد کهبا آن به مبارزه با اين تصميم برخاستند. شنيده می شود که می گويند که اين فلسطينی های بيچاره اين همه مبارزه سخت را پذيرفتند که به يک نماد جديد دست يابند. اما اگر فقط يک نماد مطرح می بود، فکر می کنيد که برای مقابله با تصميم يونسکو، اين همه و با اين شدت دعوا به راه می انداختند؟ فکر می کنيد که چنين مجازات هائی عليه اين سازمان اعمال می کردند؟ فراتر از کسب موقعيت يک عضو يونسکو، اين رای تجسم پيشينه تاريخی است، به اين معنی که فلسطين را به عنوان کشور فلسطين پذيرفته اند و درنتيجه اين به منزله استقبال از يک خلق و نه جمعيت يک سرزمين اشغال شده است»
صنبر در مورد مجازات های اسرائيل عليه تشکيلات خود گردان فلسطين می گويد: «از اسرائيل چه کار ديگری ساخته است؟ شهرک سازی استعماری ادامه دارد، هم چنين سرکوب. آنان باغ های زيتون ما را نابود می کنند... آن ها تلاش می کنند تلقين کنند که ما در يک ويلای کوهستانی سوئيسی زندگی می کنيم. در صورتی که حقيقت ندارد. ما تحت اشغال به سر می بريم.»
پاريس، يکسنبه ششم نوامبر 2011
http://dostan.mondediplo.com/
پيروزی تاريخی برای مردم فلسطين، انزوای ديپلماتيک برای اسرائيل
بهروز عارفی
روز اول اکتبر 2011، درمجمع عمومی سازمان يونسکو (موسسه سازمان ملل متحد برای آموزش، علوم و فرهنگ)، فلسطين با اکثريت قاطعي، به عضويت کامل و دارای کليه حقوق اين سازمان درآمد.
از 174 کشور رای دهنده، 107 کشور رای مثبت، 14 کشور رای مخالف و بقيه رای ممتنع دادند. کشورهائی که رای مخالف دادند، عبارتند از: ايالات متحده آمريکا، استراليا، کانادا، آلمان، هلند، جمهوری چک، سوئد، ليتواني، پاناما، جزائر کوچک سليمان، ساموآ، مالائوس و وانوآتو (واقع در جنوب آقيانوس آرام) و صد البته اسرائيل.
اين رای نشانه انزوای ديپلماتيک اسرائيل است. به رغم فشارهای آمريکا و تهديدهای اسرائيل، عضويت فلسطين در يونسکو طرح و به تصويب رسيد. پيش از آن، فلسطين فقط عضو ناظر در اين سازمان بود.
اين پذيرش، پيروزی تاريخی در شناسائی بين المللی فلسطين و نخستين قدم در راه عضويت فلسطين به عنوان يک دولت در سازمان ملل است. اين عضويت به فلسطينيان امکان می دهد که با پيوستن به کنوانسيون ميراث جهاني، شرايطی به وجود آورند که مکان های تاريخی يا فرهنگی تحت حفاظت يونسکو در آيند. پيش از اين، خطر انضمام اين اماکن به اسرائيل وجود داشت.
معمار موفقيت ديپلماتيک فلسطين در يونسکو، الياس صنبر است. او که نويسنده، شاعر، مترجم اشعار محمود درويش و استاد دانشگاه است، از زمان تصدی سفارت فلسطين در يونسکو تلاش های خستگی ناپذيری برای رسيدن به اين هدف به عمل آورد. رای مثبت اکثريت اعضای يونسکو، اهميت زيادی برای آينده فرهنگی فلسطين دارد. اولين ره آورد آن ثبت کليه امور فرهنگی فلسطينی هاست. از جمله ، ثبت بيت اللحم (زادگاه مسيح)، معبد ابراهيم در شهر الخليل (حبرون) و اماکن مقدس در نابلس در ميراث جهانی يونسکو.
از نقطه نظر نمادين، پذيرفته شدن فلسطين به عنوان دولت عضو امری اساسی است. صنبر می گويد که پيش از اين «ما را بين سازمان، تشکيلات و سرزمين رده بندی می کردند» و «امروز ما به عنوان يک دولت واقعيت می يابيم». او در مصاحبه ای با راديو اوريان (پاريس، 2 نوامبر 2011) اضافه می کند که «رابطه مکانيکی ميان اين عضويت با عضويت در سازمان ملل وجود ندارد ولی عامل ذهنی در بين نمايندگان نقش بازی خواهد کرد.
از نگاه الياس صنبر، رای مثبت فرانسه مايه خوشحالی است و در رای مثبت تعدادی از کشورهای اروپائی بی تاثير نبود. در حالی که خانم اشتون، مسئول انگليسی امور خارجی اتحاديه اروپا تلاش بسيار کرد که اروپائيان بصورت واحد، رای ممتنع بدهند. بريتانيا خود رای ممتنع داد اما يازده کشور اتحاديه اروپا رای مثبت دادند.
آمريکائيان برای رای مخالف خود، دو استدلال طرح می کنند. ابتدا ملاحظات ديپلماتيک را عنوان می کنند و اين که اين عمل «يک جانبه» بوده و «روند صلح را به خطر می اندازد». آمريکائی ها روشن نمی کنند که چگونه عضويت فلسطين در يونسکو می تواند به «صلح»آسيب برساند در حالی که عملکرد روزانه اسرائيل در ادامه اشغال، ادامه شهرک سازي، ايجاد ديوار جدائی و ..... و سياست های اسرائيل با حمايت کامل آمريکا،هيچ آسيبی به صلح نمی رساند؟ آنان فشار می آوردند که تاسيس فلسطين بايد از مذاکره مستقيم با اسرائيل حاصل شود. اوباما، اين عمل را «زود رس و ضد سازنده» ارزيابی کرد. استدلال دوم آمريکائيان استناد به دو قانونی است که در سال1990 (پيش از قراردادهای اسلو) و سال 1994 در کنگره آمريکا به تصويب رسيده اند. بر پايه آنان «کم ک مالی آمريکا به هر موسسه سازمان ملل که فلسطين را به عضويت کامل در آورد، ممنوع است». سفير آمريکا در يونسکو دليل اين مخالفت را به الياس صنبر چنين توجيه کرده است که او «زندانی اين قانون ها» بود.
چند ساعت پس از عضويت کامل فلسطين در يونسکو، ايالات متحده پرداخت کمک 60 ميليون دلاری (22 درصد بودجه جاری سازمان) و 20 ميليون دلاری برای برنامه های ويژه يونسکو را قطع کرد. سه روز پس از آن، اسرائيل نيز پرداخت 2 ميليون دلار سهميه خود را معلق کرد. البته اسرائيل برای «تنبيه» فلسطينيان، بی درنگ اجازه ساخت دو هزار مسکن ديگر را در شهرک های استعماری واقع در بيت المقدس و ديگر سرزمين های اشغالی کرانه باختری صادر کرد. اسرائيل همچنين پرداخت عوارض حاصل از صادرات و واردات کالا به فلسطين را نيز قطع کرد.
به رغم روابط ويژه آمريکا و اسرائيل، ويکتوريا نولند، سخنگوی وزارت خارجه آمريکا تاييد کرد که «عدم پرداخت سهميه ]امريکا[ می تواند به منافع ما صدمه بزند» .
خانم ايرينا بوکووو، رئيس کل يونسکو اظهار داشت که اميدوارست اين بحران گذرا باشد. او اعلام کرد که با کاسته شدن بودجه، «برنامه های کمک به رسانه ها در عراق، تونس، مصر و افغانسان، بازبينی کتاب های درسی در عراق و نيز برنامه های آموزشی در مورد هولاکوست دچار آسيب خواهند شد» او اضافه کرد که «يونسکو سکوی با اهميت گفتگو و مذاکره از جمله در مورد برخی زمينه های کشمکش خاورميانه بوده» و «بايد اين موقعيت کاملا حفظ شود».
الياس صنبر در مصاحبه ای با روزنامه «اومانيته» (2 نوامبر 2011) می گويد: «ما اين تصميم را به منزله دستاورد کاملا مثبت و مفيد برای فلسطين می نگريم. اين موقعيت بصورتی تمام و کمال همه زمينه های های يونسکو را به روی ما باز کرده و از اين رو ما را در چهارچوب ميراث جهانی به ثبت می رساند. ... ديگر نه از سرزمين های اشغال شده، بلکه کشور اشغال شده صحبت خواهد شد. به دليل همين داده اساسی و فقط آن است که می توان خشونتی را توضيح داد کهبا آن به مبارزه با اين تصميم برخاستند. شنيده می شود که می گويند که اين فلسطينی های بيچاره اين همه مبارزه سخت را پذيرفتند که به يک نماد جديد دست يابند. اما اگر فقط يک نماد مطرح می بود، فکر می کنيد که برای مقابله با تصميم يونسکو، اين همه و با اين شدت دعوا به راه می انداختند؟ فکر می کنيد که چنين مجازات هائی عليه اين سازمان اعمال می کردند؟ فراتر از کسب موقعيت يک عضو يونسکو، اين رای تجسم پيشينه تاريخی است، به اين معنی که فلسطين را به عنوان کشور فلسطين پذيرفته اند و درنتيجه اين به منزله استقبال از يک خلق و نه جمعيت يک سرزمين اشغال شده است»
صنبر در مورد مجازات های اسرائيل عليه تشکيلات خود گردان فلسطين می گويد: «از اسرائيل چه کار ديگری ساخته است؟ شهرک سازی استعماری ادامه دارد، هم چنين سرکوب. آنان باغ های زيتون ما را نابود می کنند... آن ها تلاش می کنند تلقين کنند که ما در يک ويلای کوهستانی سوئيسی زندگی می کنيم. در صورتی که حقيقت ندارد. ما تحت اشغال به سر می بريم.»
پاريس، يکسنبه ششم نوامبر 2011
http://dostan.mondediplo.com/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر