اگر چه با تانی و شکیبائی اما میایند. میایند تا دنیای بهتری بسازند و آوای برابری سر دهند. کارگران از متن میایند. از ریشه ها سرچشمه میگیرند و در کوهها روانند. هم آنجا که تولید است. هم آن مکان که بارور میکند سرمایه را و خود از آن بی نصیب میماند. اینده, تکنولوژی, تمدن و پیشرفت هیچیک بی حضور بلاواسطه انان معنی نمی یابد.لشگر مزد بگیران این روزها خروشانند. دهها و صدها مجتمع تولیدی شاهد خروش اعتراضی آنان است. می خروشند و سر به اسمان می سایند.
چیزی برای از دست دادن ندارند و انباشته از تنفر و خشم گسترده در انتظار تعرض به بساط بی عدالتی و سرمایه اندوزی هستند. رمز خواب حاکمان را در دست دارند و در انتظار لحظه های سرنوشت ساز بسر میبرند.پتروشیمی, نفت و گاز و ریسندگی و صدها واحد تولیدی و خدماتی دیگر بموازات یکدیگر بر سرمایه اندوزان و کارفرمایان می خروشند.
کارگران میایند تا نان ربوده شده را به سفرهای حقیر خود بازگردانند. امواج اعتراضی کارگران در ایران و در طی ماههای اخیر آنچنان بوده است که حتی رسانه های وابسته حکومتی یا شرکایشان در صف اصلاح طلبان ناچار به بازتا آن اعتراضات شده اند. بی تردید این امواج بی ارتباط با فرارسیدن روز جهانی کارگر اول ماه می نیست و چه خوشا که روزی شاهد آن باشیم که هیچ کس با شکم گرسنه و سفره تهی از نان نخوابد.
هیچ تنابنده ای از داشتن سقفی روی سر خود و خوانواده اش محروم نباشد و کار شرافتمندانه از آنان دریغ نگردد. فلسفه حضوری روز اول ماه می روز همبستگی جهانی کارگران آنست که ما کارگران میائیم و میتوانیم زیرا که بی شماریم. نظام سرمایه داری حاکم با تداوم بیکارسازس و خصر و سرکوب مبارزات کارگران رنج خود می برد و محنت یاران سازد هم از اینروست که مسئولین مملکتی جمهوری اسلامی همراه با آقازاده ها بمرور سرمایه های خود را به نقاط دیگر منتقل میکنند زیرا که هراس از خروش دوباره کارگران آنان را بوحشت آنداخته است.
اول ماه مه روز جهانی کارگران کماکان همچنان آتشی است به خرمن سکوت و سرمایه اندوزی آنان
زنده باد اول ماه مه مصادف با 11 اردیبهشت ماه روز جهانی کارگران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر