جنایت دولت عراق
علیه اعضای سازمان مجاهدین خلق محکوم است!
بهرام رحمانی
بهرام رحماني
ارتش عراق، در ساعات اولیه بامداد جمعه، ۱۹ فروردین 1390 برابر با ۸ آوریل 2011، با توپ و تانک و تیربار و خمپاره به کمپ اشرف، حمله کردند و شماری از ساکنان این کمپ را کشتند؛ زخمی کردند و تعدادی را نیز به اسارت گرفتند. اين دومين مورد از حملات نيروهای عراقی طی سه سال گذشته به کمپ اشرف است که منجر به کشته شدن تعدادی از ساکنين آن گرديده است. شاهین قبادی، سخن گوی کمپ اشرف، گفته است که 33 نفر کشته و 325 نفر زخمی شده اند.
ارتش عراق، در حالی مرتکب چنین جنایت بزرگی شده است که نیروهای آمریکایی در زمان حمله در نزدیک کمپ اشرف بودند و یک روز قبل نیز وزیر دفاع آمریکا وارد عراق شده بود. اما هیچ اقدام پیش گیرانه ای در حمله جنایت کارانه ارتش عراق به این کمپ، انجام ندادند.
از این هجوم غیرانسانی و وحشیانه ارتش عراق به کمپ اشرف، چند فیلم ویدیوئی در شبکه یوتیوب منتشر شده که گروهی از نظامیان مسلح را هنگام ورود به کمپ اشرف نشان می دهد. در این فیلم ها، انتقال افراد زخمی و اجساد کسانی به عنوان کشته شدگان این حمله نشان داده می شود.
کمپ اشرف، در استان دياله عراق و 60 کيلومتری شمال بغداد واقع گرديده که محل اسکان 3400 تن از ايرانيان تبعيدی و پناهنده، از جمله اعضا و هواداران سازمان مجاهدين خلق ايران می باشد.
این حملات هیستریک و جنایت کارانه به ساکنان کمپ اشرف، از یک سو همکاری آشکار حکومت عراق با حکومت اسلامی ایران را به نمایش می گذارد و از سوی دیگر، ریاکاری دولت های آشغالگر آمریکا و انگلیس و دیگر دولت های غربی در عراق را نشان می دهد که نظاره گر این کشتارها هستند.
گزارشگران بدون مرز، با انتشار اطلاعیه ای نوشته است که نیروهای نظامی از ورود خبرنگاران جلوگیری می کنند تا سرکوب و کشتار غیرنظامیان را پنهان سازند. هم چنین نیروهای امنیتی دولت عراق کسانی را که به فیلم برداری و عکس برداری از این درگیری مشغول بودند، عامدانه هدف قرار داده اند.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، از دولت عراق خواستار حداکثر خویشتنداری برای جلوگیری از بروز اعمال خشونت بار جدید در کمپ اشرف شد .
سخن گوی کمیساریای عالی امور پناهندگان در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت این مرجع بین المللی اطلاعاتی حول عملیات نیروهای عراقی در داخل کمپ اشرف علیه شهروندان ایرانی به دست آورده که بسیار نگران کننده است .
سازمان عفو بين الملل، گفت که «مقامات عراقی می بايستی تحقيقاتی فوری را در مورد گزارش هايی که حاکی از کشته و زخمی شدن تعدادی از ساکنان تبعيدی ايرانی کمپ اشرف در شمال بغداد در جريان حمله صورت گرفته توسط نيروهای عراقی به گوش می رسد را آغاز کنند.»
مالکوم اسمارت، مدير بخش خاورميانه و شمال آفريقا سازمان عفو بين الملل، در اين باره گفته است: «بنا بر گزارش هايی که دريافت کرده ايم، نيروهای عراقی صبح امروز با خشونت زيادی به کمپ اشرف وارد شدند که با مقاومت ساکنين آن مواجه گرديدند.»
مقامات سازمان مجاهدين خلق ايران، به سازمان عفو بين الملل گفته اند که «با توجه به محدوديت های اعمال شده توسط دولت عراق، مرکز درمانی اين کمپ تجهيزات و داروهای مناسبی برای رسيدگی به کسانی که به گزارش اين سازمان در درگيری های روز گذشته زخمی شده اند را در اختيار ندارد.»
مدير بخش خاورميانه و شمال آفريقا سازمان عفو بين الملل گفت: «در صورتی که اين مساله صحت داشته باشد بسيار نگران کننده است.»
به گفته عفو بين الملل «مقامات عراقی چه بخواهند و چه نخواهند مسئول تامين امنيت و رفاه ساکنان اردوگاه اشرف می باشند و اين شامل دسترسی فوری و مناسب به خدمات درمانی در مواقع لزوم می باشد.»
سازمان مجاهدین، به عفو بين الملل گفته است که «از اواسط سال 2009 که ايالات متحده کنترل اردوگاه اشرف را به نيروهای امنيتی عراقی واگذار کرده، حضور مداوم نظاميان دسترسی به خدمات درمانی در داخل و خارج اردوگاه را دشوار کرده است.»
دولت جدید عراق به رهبری نوری المالکی، خواهان برچیده شدن کمپ اشرف است، اما تلاش های آن ها برای انتقال افراد مستقر در کمپ به کشورهای ثالث نتیجه ای در بر نداشته است.
نوری المالکی، نخست وزیر عراق، از سفیران کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواسته است اعضای سازمان مجاهدین خلق را در هر جا که می خواهند جای دهند چرا که عراق دیگر حاضر به تحمل حضور آنان در این کشور نیست.
سران حکومت اسلامی ایران، از حمله ارتش عراق به کمپ اشرف، اظهار رضایت کرده اند و اظهارنظرها و موضع گیری هایشان در این باره نشان می دهد که احتمالا مقامات امنیتی دولت مالکی و احمدی نژاد، در حمله به کمپ اشرف، توافقات و معاملات پشت پرده ای داشته اند.
«افکار نیوز»، یک سایت حامی دولت احمدی نژاد، درباره حمله به کمپ اشرف، نوشته است: «نیروهای امنیتی عراق به مقر استقرار منافقین در پادگان اشرف حمله کردند. در این حمله که جهت راندن منافقین از خاک عراق صورت پذیرفت دست کم ۹ نفر به هلاکت رسیده و تعدادی مجروح و اسیر شدند.»
وزیر امور خارجه حکومت اسلامی نیز در گفتگو با خبرنگاران، اقدام جنایت کارانه ارتش عراق علیه افراد سازمان مجاهدین خلق و کشتار آنان را ستوده است.
علی اکبر صالحی، در رابطه با کشتار ساکنین اشرف، گفت: «اقدام دولت عراق برضد مجاهدین خلق، بر اساس قانون اساسی این کشور صورت گرفته و شایسته تقدیر است.» او، هم چنین از تصمیم دیگر دولت عراق در خصوص تشدید فشارها بر اعضای این سازمان خبر داد و گفت: «آخرین تصمیمات دستگاه قضایی عراق هم از ضرورت اقدام جدی برای جلوگیری از ادامه فعالیت و حضور این سازمان در خاک این کشور حکایت دارد.»
از این عنصر حکومت جهل و جنایت و سنگسار، باید پرسید در کجای قانون اساسی دولت عراق، آمده است که ارتش آن کشور، با توپ و تانک و تیربار به کمپ پناهندگان سیاسی بی سلاح یورش ببرد و دست به کشتار وحشیانه ساکنین آن بزند؟!
هم چنین بنا به گزارش خبرگزاری حکومتی فارس، پاسدار یحیی رحیم صفوی، دستيار و مشاور عالی فرمانده كل قوا، یعنی سیدعلی حامنه ای سردسته آدم کشان و تروریست های حکومت اسلامی نیز ضمن حمايت از جمله ارتش عراق به کمپ اشرف، گفته است: «آقای نوری مالكی با دستور به ارتش عراق، حمله نسبتا خوبی را به پايگاه جنايت كاران منافقين داشت و ما اميدواريم اين اقدامات تا پاكسازی كامل اين كشور از لوث وجود منافقين ادامه داشته باشد.»
صفوی، افزود: «اميدواريم امسال، سال اخراج كامل منافقين از عراق باشد و انشاء الله دولت عراق اين برخورد را ادامه داده و منافقان را از اين كشور اخراج كنند تا ديگر اثری از آن ها در همسايگی ايران نباشد.»
این گونه اظهارات قبل از هر ادعایی، آشکارا حاکی از آن است که دولت مالکی و احمدی نژاد در حمله به کمپ اشرف، دست به توافقات پنهانی زده اند.
ساکنان کمپ اشرف، تاریخ نسبتا طولانی را پشت سر گذاشته اند و بی شک آن ها در این مدت خاطرات بسیار تلخ و شیرینی را در این جا تجربه کرده اند. خاطره ها و یادگارهای زیادی در آن جا دارند. در سال 1360، به ویژه پس از درگیری های سی خرداد، گروهی از مجاهدین هم چون سازمان های چپ، به عراق پناهنده شدند و یا از کشورهای اروپایی راهی عراق شدند تا به فعالیت مسلحانه علیه حکومت جنایت کار اسلامی، مبادرت ورزند. اما پس از حمله نیروهای غربی و سقوط حکومت عراق در سال ۲۰۰۳، ساکنان این اردوگاه به عنوان خارجیان مسلح غیرمتخاصم، تحت حفاظت نیروهای آمریکایی قرار گرفتند و بعدا خلع سلاح شدند.
اما در سال ۲۰۰۹، مسئولیت حفاظت از این اردوگاه به دولت عراق واگذار و این کشور متعهد شد با ساکنان آن طبق قوانین عراق رفتار کند و از اقدام به استرداد اجباری اعضای سازمان مجاهدین خلق به ایران، که ممکن است جان آنان را به مخاطره اندازد، خودداری ورزد.
دولت نوری المالکی، نخست وزیر عراق در معامله با حکومت اسلامی ایران، همواره تلاش کرده است ساکنان کمپ اشرف را اخراج کند و یا به ایران تحویل دهد. اما از آن جا که این افراد در صورت استرداد به ایران، با خطر مرگ مواجه می شوند، فشارهای بین المللی مانع از آن شده است که دولت عراق، به چنین اقدامی دست بزند.
این نخستین بار نیست که گزارشی از حمله نیروهای دولتی عراق به ساکنان اردوگاه اشرف مخابره می شود. در ژوئیه سال ۲۰۰۹، گزارش هایی از حمله نیروهای دولتی به اردوگاه اشرف و زخمی شدن و بازداشت گروهی از اعضای سازمان مجاهدین خلق منتشر شد. در ماه دسامبر سال بعد نیز، خبرهای مشابهی منتشر شد و اوایل سال جاری هم گفته شد که افراد ناشناس به ساکنان این اردوگاه هجوم برده و به ضرب و شتم آنان پرداخته اند.
حمله اخیر نیروهای عراقی به اردوگاه اشرف، یک بار دیگر نشان داد که بر خلاف ادعاهای دولت های اشغالگر غربی، هیچ امنیتی در این کشور، نه برای شهروندان آن و نه برای پناهندگان سیاسی مخالف حکومت اسلامی و غیره بر قرار نشده است. آن چنان وضعیت فاجعه باری در عراق به وجود آورده اند که شیرازه جامعه از هم پاشیده و این کشور از یک سو، به محلی برای آزمایش مدرن ترین سلاح های نابود کننده و از سوی دیگر، تصفیه حساب گروه های اسلامی تروریستی و ناسیونالیستی تبدیل شده است. دولت عراق، نه تنها رابطه خوبی با سران و مقامات جنایت کار حکومت اسلامی دارد، بلکه فراتر از آن، سپاه بدر و نیروهای وابسته به مجلس اعلای عراق به رهبری آیت الله حکیم نیز در ارتش و نیروهای امنیتی عراق سازمان دهی شده اند که قبل از سقوط حکومت صدام حسین، بیش تر آن ها در صفوف سپاه پاسداران ایران آموزش دیده اند. بنابراین، یک احتمال قوی این است آن نیروهایی که برای حمله به ساکنان اشرف از سوی دولت مالکی، ماموریت داشتند از نیروهای طرفدار حکومت اسلامی ایران بودند که صرفا با هدف کشتار مجاهدین و برچیدن اردوگاه اشرف، به آن جا اعزام شده بودند. در غیر این صورت، چه لزومی داشت که با توپ و تانک و نارنجک و غیره به ساکنان بی دفاع این اردوگاه، این چنین یورش وحشیانه ای ببرند. چنین یورشی یادآور یورش وحشیانه نیروهای اسرائیلی به اردوگاه های صبرا و شتیلا در لبنان به پناهندگان فلسطینی است.
در گزارشات آمده است که حمله به کمپ اشرف با «گردان ها زرهی، تکاور، پیاده، پیاده مکانیزه و گردان های واکنش سریع و ضدشورش» شروع شده است. گفته شده است که ۲۵۰۰ نفر از ارتش عراق در این حمله شرکت داشتند.
در آستانه آغاز نهمین سال اشغال کشور عراق توسط ارتش آمریکا و متحدانش، گزارش های منتشره، حاکی از آن است که دست کم 2 میلیون تن از شهروندان این کشور در جریان حملات اشغالگران و گروه های تروریستی اسلامی و ناسیونالیستی جان خود را از دست داده اند.
به گزارش پایگاه اینترنتی خبرگزاری «قطر قنا»، در نتیجه وقایع این کشور، صدها هزار نفر نیز دچار نقص عضو گردیده و بیش از 5 میلیون کودک، یکی از والدین خود را از دست داده اند. بیش از 800 هزار نفر از ساکنین شهرهای مختلف این کشور توسط نیروهای امنیتی عراق و ارتش آمریکا زندانی و بازداشت شده اند و 7 میلیون نفر از ساکنین عراق خانه و کاشانه خود را ترک و در داخل و یا به خارج عراق مهاجرت کرده اند . بنابراین، دولتی که از این دریای خون انسانی سر برآورده و و نوکری دولت های امپریالیستی را می کند، چه انتظاری وجود دارد که مخالفین حکومت اسلامی را سرکوب و کشتار نکند؟
بر این اساس، حمله ارتش عراق به کمپ اشرف، با توافق و چراغ سبز مقامات آمریکایی صورت گرفته است. سکوت دولت های غربی و تنها به این که به دولت عراق توصیه کنند در مقابل ساکنین کمپ اشرف «خویشتنداری» به خرج دهد و یا اظهار «تاسف» کردن، عملا چشم بستن به کشتار اعضای این سازمان است و آشکارا ریاکاری سیاسی است. دولت مالکی، بدون اجازه دولت های غربی و در راس همه دولت آمریکا، جرات نمی کرد روز روشن تمام معیارهای انسانی و قوانین جهان شمول را زیر پا بگذارد و انسان های بی سلاح را کشتار کند و حتی به روزنامه نگاران و گروه های امداد پزشکی نیز اجازه ندهد به آن جا نزدیک شوند. مگر دولت مالکی، این قدرت را از کجا آورده و یک تنه در مقابل جوامع جهانی ایستاده است؟!
در اطلاعیه 35 شورای ملی مقاومت آمده است: «نیروهای عراقی در انتقال مجروحان به بیمارستان کارشکنی و نیروهای آمریکایی در تخلیه مجروحان اقدامی نمی کنند...»
بنا به اطلاعیه شماره 40 دبیرخانه شورای ملی مقاومت در تاریخ 21 فروردین 1390 - 10 آپریل 2011، نيروهای ارتش عراق، در جريان حمله وحشيانه روز 19 فروردين به کمپ اشرف، نیز شماری از اعضای مجاهدین مجروح را به گروگان گرفتند و آن ها با بی رحمی با خود بردند.
بنا به همین اطلاعیه، شماری از اين گروگان ها طی سه روز گذشته، در دست نيروهای عراقی و به خاطر عدم رسيدگی پزشكی جان باختند و شمار جان باختگان به 33 تن رسید. شش گروگان باقی مانده، در حال اعتصاب غذا به سر می برند و از نظر سلامتی وضعيت آن ها وخيم است .
علی ياسری، از دفتر مالكی و ریيس كميته سركوب کمپ اشرف، در زندان خالص شخصا از گروگان ها بازجويی نموده و آن ها را تحت فشار قرار داده است.
شکی نیست تا روزی که اشغالگران غربی در عراق حکم رانی می کنند و دولت های دل خواه خود را به کار می گمارند و حکومت اسلامی ایران نیز بر سر کار است جنایت 19 فروردین علیه ساکنین اشرف، باز هم تکرار خواهد شد. در مقابل این حملات پی در پی مسلحانه ارتش عراق، نمی توان با دست خالی و با اتکا به جسارت و شهامت و شعار دادن و فریاد زدن و قربانی دادن ها ایستاد. ادامه این وضعیت، جز خودکشی سیاسی حاصل دیگری ندارد. بنابراین، ضروری ست که رهبری مجاهدین، سیاست دیگری در رابطه با کمپ اشرف اتخاذ نماید.
در چنین موقعیتی، ضروری ست که رهبری سازمان مجاهدین خلق نیز در رابطه با نیروهای خود که در کمپ اشرف به نوعی محبوس هستند و ارتباطی با جامعه عراق ندارند؛ هم چنین کم ترین تحرکی نیز برای ادامه مبارزه شان علیه حکومت جنایت کار اسلامی در آن جا ندارند تغییر جدی در سیاست هایش به وجود آورد و راه های دیگری را برگزیند. برای مثال، بیش ترین تلاش خود را برای انتقال سریع تر ساکنین اشرف به یک کشور امن تر اختصاص دهد. هر چند که شاید برای برخی از ساکنین اشرف که بیش از دو دهه در این منطقه، زندگی و مبارزه کرده اند جا به جایی شان سخت باشد اما در آن جا به هر بهایی ماندن و گروه گروه قربانی شدن، راهکار مناسبی برای ادامه مبارزه نیست. انتظار تا کی؟!
مسلم است که هر انسان و نیروی آزاد خواه این جنایت دولت و ارتش عراق را محکوم کند و از نهادهای بین المللی بخواهد جان و امنیت ساکنین کمپ اشرف را به عهده بگیرند. بسیاری از اردوگاه های پناهندگان در کشورهای مختلف جهان زیر نظر سازمان ملل متحد قرار دارند چرا سازمان ملل، در مورد کمپ اشرف چنین مسئولیتی به عهده نمی گیرد؟ در حالی که ساکنین این اردوگاه، بر اساس ماده 27 کنوانسیون چهارم ژنو، به عنوان پناهنده به رسمیت شناخته شده است.
در پایان با خانواده ها، دوستان و همرزمان جان باختگان کمپ اشرف، صمیمانه همدردی می کنم و همه می دانیم تا روزی که حاکمیت جنایت کارانه جهموری اسلامی ادامه دارد، نه تنها از درد و رنج و آه و اسف اکثریت مردم ایران کاسته نخواهد شد، بلکه هر روز نیز بیش تر از روز قبل شاهد گرانی، فقر، بی کاری، سرکوب، تبه کاری، ترور و اعدام این حکومت خواهیم بود.
یک درس مهم برای جامعه ما از اشغال عراق و افغانستان توسط دولت های غربی و در راس همه هیئت حاکمه آمریکا، و هم چنین حمله نیروهای عراقی به اردوگاه پناهندگان سیاسی مخالف حکومت اسلامی، قاعدتا باید این باشد که هیچ نیروی اپوزیسیون حکومت اسلامی، به دنبال سیاست ها و عملکردهای دولت های غربی و در راس همه دولت آمریکا نیفتد. آن شخصیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و جریاناتی که دیروز و یا حتی امروز طرفدار حمله نظامی به ایران و هم چنین محاصره اقتصادی این کشور بودند و هنوز هستند اگر کمی منافع شخصی و فرقه ای خود را کنار بگذارند و منافع و مصالح عمومی جامعه را مدنظر داشته باشند باید از وقایع عراق و افغاستان و حمله به کمپ اشرف، درس عبرت بگیرند و به جای این که چشم به سیاست ها و حمایت های این و یا آن دولت امپریالیستی و متجاوز بدوزند، به مبارزه متحدانه کارگران و محرومان و همه مردم آزاده کشور در جهت سرنگونی حکومت اسلامی و برپایی یک جامعه آزاد، برابری، مرفه و انسانی باور داشته باشند!
بهرام رحمانی
bahram.rehmani@gmail.com
دوشنبه بیست و سوم فروردین 1390 - یازدهم آپریل 2011
علیه اعضای سازمان مجاهدین خلق محکوم است!
بهرام رحمانی
بهرام رحماني
ارتش عراق، در ساعات اولیه بامداد جمعه، ۱۹ فروردین 1390 برابر با ۸ آوریل 2011، با توپ و تانک و تیربار و خمپاره به کمپ اشرف، حمله کردند و شماری از ساکنان این کمپ را کشتند؛ زخمی کردند و تعدادی را نیز به اسارت گرفتند. اين دومين مورد از حملات نيروهای عراقی طی سه سال گذشته به کمپ اشرف است که منجر به کشته شدن تعدادی از ساکنين آن گرديده است. شاهین قبادی، سخن گوی کمپ اشرف، گفته است که 33 نفر کشته و 325 نفر زخمی شده اند.
ارتش عراق، در حالی مرتکب چنین جنایت بزرگی شده است که نیروهای آمریکایی در زمان حمله در نزدیک کمپ اشرف بودند و یک روز قبل نیز وزیر دفاع آمریکا وارد عراق شده بود. اما هیچ اقدام پیش گیرانه ای در حمله جنایت کارانه ارتش عراق به این کمپ، انجام ندادند.
از این هجوم غیرانسانی و وحشیانه ارتش عراق به کمپ اشرف، چند فیلم ویدیوئی در شبکه یوتیوب منتشر شده که گروهی از نظامیان مسلح را هنگام ورود به کمپ اشرف نشان می دهد. در این فیلم ها، انتقال افراد زخمی و اجساد کسانی به عنوان کشته شدگان این حمله نشان داده می شود.
کمپ اشرف، در استان دياله عراق و 60 کيلومتری شمال بغداد واقع گرديده که محل اسکان 3400 تن از ايرانيان تبعيدی و پناهنده، از جمله اعضا و هواداران سازمان مجاهدين خلق ايران می باشد.
این حملات هیستریک و جنایت کارانه به ساکنان کمپ اشرف، از یک سو همکاری آشکار حکومت عراق با حکومت اسلامی ایران را به نمایش می گذارد و از سوی دیگر، ریاکاری دولت های آشغالگر آمریکا و انگلیس و دیگر دولت های غربی در عراق را نشان می دهد که نظاره گر این کشتارها هستند.
گزارشگران بدون مرز، با انتشار اطلاعیه ای نوشته است که نیروهای نظامی از ورود خبرنگاران جلوگیری می کنند تا سرکوب و کشتار غیرنظامیان را پنهان سازند. هم چنین نیروهای امنیتی دولت عراق کسانی را که به فیلم برداری و عکس برداری از این درگیری مشغول بودند، عامدانه هدف قرار داده اند.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، از دولت عراق خواستار حداکثر خویشتنداری برای جلوگیری از بروز اعمال خشونت بار جدید در کمپ اشرف شد .
سخن گوی کمیساریای عالی امور پناهندگان در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت این مرجع بین المللی اطلاعاتی حول عملیات نیروهای عراقی در داخل کمپ اشرف علیه شهروندان ایرانی به دست آورده که بسیار نگران کننده است .
سازمان عفو بين الملل، گفت که «مقامات عراقی می بايستی تحقيقاتی فوری را در مورد گزارش هايی که حاکی از کشته و زخمی شدن تعدادی از ساکنان تبعيدی ايرانی کمپ اشرف در شمال بغداد در جريان حمله صورت گرفته توسط نيروهای عراقی به گوش می رسد را آغاز کنند.»
مالکوم اسمارت، مدير بخش خاورميانه و شمال آفريقا سازمان عفو بين الملل، در اين باره گفته است: «بنا بر گزارش هايی که دريافت کرده ايم، نيروهای عراقی صبح امروز با خشونت زيادی به کمپ اشرف وارد شدند که با مقاومت ساکنين آن مواجه گرديدند.»
مقامات سازمان مجاهدين خلق ايران، به سازمان عفو بين الملل گفته اند که «با توجه به محدوديت های اعمال شده توسط دولت عراق، مرکز درمانی اين کمپ تجهيزات و داروهای مناسبی برای رسيدگی به کسانی که به گزارش اين سازمان در درگيری های روز گذشته زخمی شده اند را در اختيار ندارد.»
مدير بخش خاورميانه و شمال آفريقا سازمان عفو بين الملل گفت: «در صورتی که اين مساله صحت داشته باشد بسيار نگران کننده است.»
به گفته عفو بين الملل «مقامات عراقی چه بخواهند و چه نخواهند مسئول تامين امنيت و رفاه ساکنان اردوگاه اشرف می باشند و اين شامل دسترسی فوری و مناسب به خدمات درمانی در مواقع لزوم می باشد.»
سازمان مجاهدین، به عفو بين الملل گفته است که «از اواسط سال 2009 که ايالات متحده کنترل اردوگاه اشرف را به نيروهای امنيتی عراقی واگذار کرده، حضور مداوم نظاميان دسترسی به خدمات درمانی در داخل و خارج اردوگاه را دشوار کرده است.»
دولت جدید عراق به رهبری نوری المالکی، خواهان برچیده شدن کمپ اشرف است، اما تلاش های آن ها برای انتقال افراد مستقر در کمپ به کشورهای ثالث نتیجه ای در بر نداشته است.
نوری المالکی، نخست وزیر عراق، از سفیران کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواسته است اعضای سازمان مجاهدین خلق را در هر جا که می خواهند جای دهند چرا که عراق دیگر حاضر به تحمل حضور آنان در این کشور نیست.
سران حکومت اسلامی ایران، از حمله ارتش عراق به کمپ اشرف، اظهار رضایت کرده اند و اظهارنظرها و موضع گیری هایشان در این باره نشان می دهد که احتمالا مقامات امنیتی دولت مالکی و احمدی نژاد، در حمله به کمپ اشرف، توافقات و معاملات پشت پرده ای داشته اند.
«افکار نیوز»، یک سایت حامی دولت احمدی نژاد، درباره حمله به کمپ اشرف، نوشته است: «نیروهای امنیتی عراق به مقر استقرار منافقین در پادگان اشرف حمله کردند. در این حمله که جهت راندن منافقین از خاک عراق صورت پذیرفت دست کم ۹ نفر به هلاکت رسیده و تعدادی مجروح و اسیر شدند.»
وزیر امور خارجه حکومت اسلامی نیز در گفتگو با خبرنگاران، اقدام جنایت کارانه ارتش عراق علیه افراد سازمان مجاهدین خلق و کشتار آنان را ستوده است.
علی اکبر صالحی، در رابطه با کشتار ساکنین اشرف، گفت: «اقدام دولت عراق برضد مجاهدین خلق، بر اساس قانون اساسی این کشور صورت گرفته و شایسته تقدیر است.» او، هم چنین از تصمیم دیگر دولت عراق در خصوص تشدید فشارها بر اعضای این سازمان خبر داد و گفت: «آخرین تصمیمات دستگاه قضایی عراق هم از ضرورت اقدام جدی برای جلوگیری از ادامه فعالیت و حضور این سازمان در خاک این کشور حکایت دارد.»
از این عنصر حکومت جهل و جنایت و سنگسار، باید پرسید در کجای قانون اساسی دولت عراق، آمده است که ارتش آن کشور، با توپ و تانک و تیربار به کمپ پناهندگان سیاسی بی سلاح یورش ببرد و دست به کشتار وحشیانه ساکنین آن بزند؟!
هم چنین بنا به گزارش خبرگزاری حکومتی فارس، پاسدار یحیی رحیم صفوی، دستيار و مشاور عالی فرمانده كل قوا، یعنی سیدعلی حامنه ای سردسته آدم کشان و تروریست های حکومت اسلامی نیز ضمن حمايت از جمله ارتش عراق به کمپ اشرف، گفته است: «آقای نوری مالكی با دستور به ارتش عراق، حمله نسبتا خوبی را به پايگاه جنايت كاران منافقين داشت و ما اميدواريم اين اقدامات تا پاكسازی كامل اين كشور از لوث وجود منافقين ادامه داشته باشد.»
صفوی، افزود: «اميدواريم امسال، سال اخراج كامل منافقين از عراق باشد و انشاء الله دولت عراق اين برخورد را ادامه داده و منافقان را از اين كشور اخراج كنند تا ديگر اثری از آن ها در همسايگی ايران نباشد.»
این گونه اظهارات قبل از هر ادعایی، آشکارا حاکی از آن است که دولت مالکی و احمدی نژاد در حمله به کمپ اشرف، دست به توافقات پنهانی زده اند.
ساکنان کمپ اشرف، تاریخ نسبتا طولانی را پشت سر گذاشته اند و بی شک آن ها در این مدت خاطرات بسیار تلخ و شیرینی را در این جا تجربه کرده اند. خاطره ها و یادگارهای زیادی در آن جا دارند. در سال 1360، به ویژه پس از درگیری های سی خرداد، گروهی از مجاهدین هم چون سازمان های چپ، به عراق پناهنده شدند و یا از کشورهای اروپایی راهی عراق شدند تا به فعالیت مسلحانه علیه حکومت جنایت کار اسلامی، مبادرت ورزند. اما پس از حمله نیروهای غربی و سقوط حکومت عراق در سال ۲۰۰۳، ساکنان این اردوگاه به عنوان خارجیان مسلح غیرمتخاصم، تحت حفاظت نیروهای آمریکایی قرار گرفتند و بعدا خلع سلاح شدند.
اما در سال ۲۰۰۹، مسئولیت حفاظت از این اردوگاه به دولت عراق واگذار و این کشور متعهد شد با ساکنان آن طبق قوانین عراق رفتار کند و از اقدام به استرداد اجباری اعضای سازمان مجاهدین خلق به ایران، که ممکن است جان آنان را به مخاطره اندازد، خودداری ورزد.
دولت نوری المالکی، نخست وزیر عراق در معامله با حکومت اسلامی ایران، همواره تلاش کرده است ساکنان کمپ اشرف را اخراج کند و یا به ایران تحویل دهد. اما از آن جا که این افراد در صورت استرداد به ایران، با خطر مرگ مواجه می شوند، فشارهای بین المللی مانع از آن شده است که دولت عراق، به چنین اقدامی دست بزند.
این نخستین بار نیست که گزارشی از حمله نیروهای دولتی عراق به ساکنان اردوگاه اشرف مخابره می شود. در ژوئیه سال ۲۰۰۹، گزارش هایی از حمله نیروهای دولتی به اردوگاه اشرف و زخمی شدن و بازداشت گروهی از اعضای سازمان مجاهدین خلق منتشر شد. در ماه دسامبر سال بعد نیز، خبرهای مشابهی منتشر شد و اوایل سال جاری هم گفته شد که افراد ناشناس به ساکنان این اردوگاه هجوم برده و به ضرب و شتم آنان پرداخته اند.
حمله اخیر نیروهای عراقی به اردوگاه اشرف، یک بار دیگر نشان داد که بر خلاف ادعاهای دولت های اشغالگر غربی، هیچ امنیتی در این کشور، نه برای شهروندان آن و نه برای پناهندگان سیاسی مخالف حکومت اسلامی و غیره بر قرار نشده است. آن چنان وضعیت فاجعه باری در عراق به وجود آورده اند که شیرازه جامعه از هم پاشیده و این کشور از یک سو، به محلی برای آزمایش مدرن ترین سلاح های نابود کننده و از سوی دیگر، تصفیه حساب گروه های اسلامی تروریستی و ناسیونالیستی تبدیل شده است. دولت عراق، نه تنها رابطه خوبی با سران و مقامات جنایت کار حکومت اسلامی دارد، بلکه فراتر از آن، سپاه بدر و نیروهای وابسته به مجلس اعلای عراق به رهبری آیت الله حکیم نیز در ارتش و نیروهای امنیتی عراق سازمان دهی شده اند که قبل از سقوط حکومت صدام حسین، بیش تر آن ها در صفوف سپاه پاسداران ایران آموزش دیده اند. بنابراین، یک احتمال قوی این است آن نیروهایی که برای حمله به ساکنان اشرف از سوی دولت مالکی، ماموریت داشتند از نیروهای طرفدار حکومت اسلامی ایران بودند که صرفا با هدف کشتار مجاهدین و برچیدن اردوگاه اشرف، به آن جا اعزام شده بودند. در غیر این صورت، چه لزومی داشت که با توپ و تانک و نارنجک و غیره به ساکنان بی دفاع این اردوگاه، این چنین یورش وحشیانه ای ببرند. چنین یورشی یادآور یورش وحشیانه نیروهای اسرائیلی به اردوگاه های صبرا و شتیلا در لبنان به پناهندگان فلسطینی است.
در گزارشات آمده است که حمله به کمپ اشرف با «گردان ها زرهی، تکاور، پیاده، پیاده مکانیزه و گردان های واکنش سریع و ضدشورش» شروع شده است. گفته شده است که ۲۵۰۰ نفر از ارتش عراق در این حمله شرکت داشتند.
در آستانه آغاز نهمین سال اشغال کشور عراق توسط ارتش آمریکا و متحدانش، گزارش های منتشره، حاکی از آن است که دست کم 2 میلیون تن از شهروندان این کشور در جریان حملات اشغالگران و گروه های تروریستی اسلامی و ناسیونالیستی جان خود را از دست داده اند.
به گزارش پایگاه اینترنتی خبرگزاری «قطر قنا»، در نتیجه وقایع این کشور، صدها هزار نفر نیز دچار نقص عضو گردیده و بیش از 5 میلیون کودک، یکی از والدین خود را از دست داده اند. بیش از 800 هزار نفر از ساکنین شهرهای مختلف این کشور توسط نیروهای امنیتی عراق و ارتش آمریکا زندانی و بازداشت شده اند و 7 میلیون نفر از ساکنین عراق خانه و کاشانه خود را ترک و در داخل و یا به خارج عراق مهاجرت کرده اند . بنابراین، دولتی که از این دریای خون انسانی سر برآورده و و نوکری دولت های امپریالیستی را می کند، چه انتظاری وجود دارد که مخالفین حکومت اسلامی را سرکوب و کشتار نکند؟
بر این اساس، حمله ارتش عراق به کمپ اشرف، با توافق و چراغ سبز مقامات آمریکایی صورت گرفته است. سکوت دولت های غربی و تنها به این که به دولت عراق توصیه کنند در مقابل ساکنین کمپ اشرف «خویشتنداری» به خرج دهد و یا اظهار «تاسف» کردن، عملا چشم بستن به کشتار اعضای این سازمان است و آشکارا ریاکاری سیاسی است. دولت مالکی، بدون اجازه دولت های غربی و در راس همه دولت آمریکا، جرات نمی کرد روز روشن تمام معیارهای انسانی و قوانین جهان شمول را زیر پا بگذارد و انسان های بی سلاح را کشتار کند و حتی به روزنامه نگاران و گروه های امداد پزشکی نیز اجازه ندهد به آن جا نزدیک شوند. مگر دولت مالکی، این قدرت را از کجا آورده و یک تنه در مقابل جوامع جهانی ایستاده است؟!
در اطلاعیه 35 شورای ملی مقاومت آمده است: «نیروهای عراقی در انتقال مجروحان به بیمارستان کارشکنی و نیروهای آمریکایی در تخلیه مجروحان اقدامی نمی کنند...»
بنا به اطلاعیه شماره 40 دبیرخانه شورای ملی مقاومت در تاریخ 21 فروردین 1390 - 10 آپریل 2011، نيروهای ارتش عراق، در جريان حمله وحشيانه روز 19 فروردين به کمپ اشرف، نیز شماری از اعضای مجاهدین مجروح را به گروگان گرفتند و آن ها با بی رحمی با خود بردند.
بنا به همین اطلاعیه، شماری از اين گروگان ها طی سه روز گذشته، در دست نيروهای عراقی و به خاطر عدم رسيدگی پزشكی جان باختند و شمار جان باختگان به 33 تن رسید. شش گروگان باقی مانده، در حال اعتصاب غذا به سر می برند و از نظر سلامتی وضعيت آن ها وخيم است .
علی ياسری، از دفتر مالكی و ریيس كميته سركوب کمپ اشرف، در زندان خالص شخصا از گروگان ها بازجويی نموده و آن ها را تحت فشار قرار داده است.
شکی نیست تا روزی که اشغالگران غربی در عراق حکم رانی می کنند و دولت های دل خواه خود را به کار می گمارند و حکومت اسلامی ایران نیز بر سر کار است جنایت 19 فروردین علیه ساکنین اشرف، باز هم تکرار خواهد شد. در مقابل این حملات پی در پی مسلحانه ارتش عراق، نمی توان با دست خالی و با اتکا به جسارت و شهامت و شعار دادن و فریاد زدن و قربانی دادن ها ایستاد. ادامه این وضعیت، جز خودکشی سیاسی حاصل دیگری ندارد. بنابراین، ضروری ست که رهبری مجاهدین، سیاست دیگری در رابطه با کمپ اشرف اتخاذ نماید.
در چنین موقعیتی، ضروری ست که رهبری سازمان مجاهدین خلق نیز در رابطه با نیروهای خود که در کمپ اشرف به نوعی محبوس هستند و ارتباطی با جامعه عراق ندارند؛ هم چنین کم ترین تحرکی نیز برای ادامه مبارزه شان علیه حکومت جنایت کار اسلامی در آن جا ندارند تغییر جدی در سیاست هایش به وجود آورد و راه های دیگری را برگزیند. برای مثال، بیش ترین تلاش خود را برای انتقال سریع تر ساکنین اشرف به یک کشور امن تر اختصاص دهد. هر چند که شاید برای برخی از ساکنین اشرف که بیش از دو دهه در این منطقه، زندگی و مبارزه کرده اند جا به جایی شان سخت باشد اما در آن جا به هر بهایی ماندن و گروه گروه قربانی شدن، راهکار مناسبی برای ادامه مبارزه نیست. انتظار تا کی؟!
مسلم است که هر انسان و نیروی آزاد خواه این جنایت دولت و ارتش عراق را محکوم کند و از نهادهای بین المللی بخواهد جان و امنیت ساکنین کمپ اشرف را به عهده بگیرند. بسیاری از اردوگاه های پناهندگان در کشورهای مختلف جهان زیر نظر سازمان ملل متحد قرار دارند چرا سازمان ملل، در مورد کمپ اشرف چنین مسئولیتی به عهده نمی گیرد؟ در حالی که ساکنین این اردوگاه، بر اساس ماده 27 کنوانسیون چهارم ژنو، به عنوان پناهنده به رسمیت شناخته شده است.
در پایان با خانواده ها، دوستان و همرزمان جان باختگان کمپ اشرف، صمیمانه همدردی می کنم و همه می دانیم تا روزی که حاکمیت جنایت کارانه جهموری اسلامی ادامه دارد، نه تنها از درد و رنج و آه و اسف اکثریت مردم ایران کاسته نخواهد شد، بلکه هر روز نیز بیش تر از روز قبل شاهد گرانی، فقر، بی کاری، سرکوب، تبه کاری، ترور و اعدام این حکومت خواهیم بود.
یک درس مهم برای جامعه ما از اشغال عراق و افغانستان توسط دولت های غربی و در راس همه هیئت حاکمه آمریکا، و هم چنین حمله نیروهای عراقی به اردوگاه پناهندگان سیاسی مخالف حکومت اسلامی، قاعدتا باید این باشد که هیچ نیروی اپوزیسیون حکومت اسلامی، به دنبال سیاست ها و عملکردهای دولت های غربی و در راس همه دولت آمریکا نیفتد. آن شخصیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و جریاناتی که دیروز و یا حتی امروز طرفدار حمله نظامی به ایران و هم چنین محاصره اقتصادی این کشور بودند و هنوز هستند اگر کمی منافع شخصی و فرقه ای خود را کنار بگذارند و منافع و مصالح عمومی جامعه را مدنظر داشته باشند باید از وقایع عراق و افغاستان و حمله به کمپ اشرف، درس عبرت بگیرند و به جای این که چشم به سیاست ها و حمایت های این و یا آن دولت امپریالیستی و متجاوز بدوزند، به مبارزه متحدانه کارگران و محرومان و همه مردم آزاده کشور در جهت سرنگونی حکومت اسلامی و برپایی یک جامعه آزاد، برابری، مرفه و انسانی باور داشته باشند!
بهرام رحمانی
bahram.rehmani@gmail.com
دوشنبه بیست و سوم فروردین 1390 - یازدهم آپریل 2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر