ديگر واژه‌هايي همچون "فقر"، "خشكسالي" و "محروميت" هم نتوانسته است محروميت‌ها و عقب‌ماندگي‌هاي تاريخي مردم مناطق جنوبي استان كرمان را سامان ببخشد؛ به‌طوري كه نبود ابتدايي‌ترين امكانات، ساكنان بسياري از مناطق جنوبي كرمان را به شدت آزار مي‌دهد و اين مهم جاي بسي تأمل و تاسف دارد.
منطقه "تي‌آب" منوجان، در 22 كيلومتري مركز شهرستان، نقطه‌اي از خاك ايران اسلامي است كه با وجود همه تلاش‌هاي دولت‌هاي نهم و دهم، هنوز هم مورد بي‌مهري قرار گرفته و محروميت و فقر مطلق حاكم بر اين منطقه بر همه اين ادعاها صحه مي‌گذارد.
"جهانگير تشكري"، فرماندار شهرستان منوجان، در گفت‌وگو با ايسنا، گفت: منطقه "تي‌آب" از توابع بخش مركزي شهرستان در گذشته يكي از مناطق بزرگ و وسيع در شهرستان بوده است كه به ندرت با توجه به خشكسالي‌هاي مكرر، مردم اين منطقه به جاهاي ديگر نقل مكان كرده‌اند.
فرماندار شهرستان منوجان افزود: يكي از مهمترين دلايلي كه اين منطقه از امكانات رفاهي برخوردار نيست، پراكندگي جمعيت و كم‌بودن تعداد خانوارهاست كه اين امر موجب شده خدمات‌رساني به اين منطقه با مشكل مواجه شود.
فرماندار منوجان در پاسخ به سوال خبرنگار ايسنا مبني بر اينكه چرا هيچ‌گونه امكاناتي از قبيل آب آشاميدني، برق، خدمات بهداشتي و ساير مايحتاج ضروري مردم در اين منطقه وجود ندارد؟ گفت: دولت نمي‌تواند به مناطقي كه كمتر از 10 تا 12 خانوار باشند خدماتي مانند انتقال شبكه آب يا برق‌رساني داشته باشد و اين مهم براي دولت هزينه‌هاي ميلياردي درپي دارد!
وي اضافه كرد: به مردم اين مناطق اعلام شده است كه مي‌توانند با نقل مكان به مناطق پايين‌دست، از امكانات دولتي مانند مسكن و آب و برق بهره‌مند شوند!
تشكري همچنين اضافه كرد: از ابتداي دولت نهم و در ادامه دولت دهم تاكنون بالغ بر 7 هزار مسكن روستايي در شهرستان ساخته شده و بسياري نيز در حال ساخت‌وساز است؛ اين در حالي است كه تعداد خانوارهاي روستايي شهرستان 15 هزار خانوار است.
حجت‌الاسلام "محمدرضا اميري"، نماينده مردم چهار شهرستان جنوبي استان كرمان در مجلس شوراي اسلامي هم، در اين رابطه به خبرنگار ايسنا گفت: پراكندگي جمعيت و كم‌بودن خانوارها دليل اصلي عدم خدمات‌رساني به مردم اين مناطق است؛ چون تعداد خانوارهاي اين منطقه به حد نصاب نمي‌رسد.
اميري افزود: قطعا انتقال شبكه آب و برق به اين منطقه هزينه‌هاي بسياري براي دولت دارد كه نمي‌توان در اين رابطه اقدام كرد.
نماينده مردم منوجان در مجلس شوراي اضافه كرد: دولت موظف است به مناطقي كه بالاي 12 خانوار در آن محل وجود داشته باشد، خدمات‌رساني داشته باشد و در حال حاضر ما نيز پيگير ارائه خدمات مطلوب به اين مردم هستيم.
ولي آنچه كه معلوم است، اظهارات توجيه‌كننده مسؤولان شهرستان هرگز براي مردم قابل قبول نيست و مي‌طلبد تا متوليان امر در شهرستان منوجان و نيز استان كرمان در جهت تامين حداقل نيازهاي اوليه مردم منطقه تلاش كنند.
اما در پي حضور تعدادي از خبرنگاران جنوب استان كرمان در منوجان و شاهد بودن محروميت مطلق در اين منطقه، بر آن شديم تا صداي مردم محروم و مظلوم منطقه "تي‌آب" منوجان را به گوش مسئولان برسانيم.
منطقه "تي‌آب" منوجان در همسايگي امامزاده فضل‌بن عباس، از نوادگان امام موسي كاظم(ع) قرار دارد كه حتي وجود اين بارگاه مقدس هم نتوانسته است مانع از محروميت اين منطقه شود.
فقر و محروميت در حالي در مناطق جنوبي استان كرمان و اين منطقه حاكم است كه مردم با توجه به سياست‌هاي عدالت‌محوري دولت، هرگز انتظار ندارند كه از سوي مسئولان محلي مورد بي‌مهري قرار بگيرند.
پيرزني كه "فاطمه" نام دارد به خبرنگار ايسنا گفت: وضعيت زندگي ما را ببينيد، آيا همه جا اين گونه زندگي مي‌كنند؟
در حالي كه اشك در چشمانش جمع شده است، فرزند كوچش را نشان داد و گفت: اين طفل معصوم چه گناهي كرده كه بايد به دليل نبود امكانات رنج ببرد.
يكي ديگر از اهالي اين منطقه اظهار كرد: مگر ما كافر هستيم كه بايد در دولت اسلامي اين گونه فراموش شويم؟ آيا ما بايد به دليل نبود امكانات عذاب بكشيم تا بميريم؟!
پيرزن ديگري در حالي كه خانه كپري‌اش را نشان مي‌داد، گفت: بعد از گذشت 30 سال از پيروزي انقلاب اسلامي، ما هنوز در كپر زندگي مي‌كنيم و هيچ فرقي با گذشته نكرديم، آيا اين حق ما از زندگي است؟
از كودكي پرسيدم، آرزويت چيست؟ در پاسخ گفت، اينكه بابايم يك جفت دمپايي برايم بخرد، و وقتي كه پاهاي برهنه‌اش را ديدم دانستم واقعا كه چه آرزوي بزرگي دارد.
يكي ديگر از اهالي اين منطقه بيان كرد: دولت به ما گفته چون جمعيت‌مان كم است نمي‌توانيم براي شما خانه بسازيم، ولي اين طور نيست، امثال ما در اين منطقه چندين خانوار است آنها چگونه اين حرف‌ها را به ما مي‌گويند؟
آري منطقه "تي‌آب" يا به اصطلاح ديگر "زيارت" كه در جوار امامزاده فضل‌بن عباس قرار دارد، منطقه‌اي محروم است كه امكانات در اين منطقه صفر است و مردم نيز از اين موضوع به شدت گله دارند.
نبود آب آشاميدني سالم موجب شده است تا مردم اين منطقه از آب رودخانه فصلي استفاده كنند كه جز لجن و بوي تعفن، چيز ديگري نمي‌توان در آن مشاهده كرد.
گرچه به گفته مسؤولان شهرستان منوجان، جمعيت اين منطقه كم است، اما در عين حال كودكان زيادي مشاهده مي‌شوند كه به دليل نبود امكانات بهداشتي و رفاهي و گرسنگي، چشمان فرورفته آنها همه چيز را در نگاه اول به هر بيننده‌اي نشان مي‌دهد.
با اين اوصاف اگر اظهارات مسؤولان اين شهرستان حقيقت هم داشته باشد و آنها نتوانند به اين مردم خدمات‌رساني كنند، ولي باز هم حق مردم چه ميشود؟ آيا آنها ايراني نيستند؟ آيا آنها حق زندگي كردن ندارند؟ آيا اين مردم از منابع غني نفت و گاز كشور هيچ سهمي ندارند؟
مردم اين منطقه همچنان منتظر نشسته‌اند تا كسي پيدا شود تا آنها را از اين بدبختي و محروميت نجات دهد و اين جاي بسي تامل است كه در دولت عدالت‌محور اين وضعيت در روستاهاي جنوب كرمان حاكم باشد و اين مردم هرگز يادشان نمي‌رود كه ايراني هستند و در همه حوادث و اتفاقات، كشور را ياري كرده‌اند و توقعي جز تامين حداقل نيازهاي اوليه ندارند و اميد دارند كه روزي برسد فقر و محروميت از اين منطقه ريشه‌كن شود.
بر اساس اين گزارش، شهرستان منوجان با داشتن بالغ بر 70 هزار نفر جمعيت، در فاصله 420 كيلومتري مركز كرمان، در جنوب اين استان قرار دارد و يكي از دلايل عمده محروميت تاريخي جنوب كرمان و شهرستان منوجان، مسافت طولاني تا مركز استان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر