جعفر پویه
این روزها مصادف است با یکی از بزرگترین جنایتهای رژیم جمهوری اسلامی علیه بشریت. بیست و دو سال قبل به فتوای خمینی جنایتکار، هیات مرگ وارد زندانها شد و گروه گروه زندانیانی که در حال گذراندن دوران محکومیت شان بودند را به جوخه های مرگ سپرد. خمینی که ترس و وحشت اش را از مخالفان دربند و زندانی پنهان نمی کرد، در پی فرصتی بود تا همه آنان را از دم تیغ بگذراند.
در پایان جنگ ضد مردمی با عراق و سرکشیدن جام زهر توسط او، رویاهای خمینی برای صدور رژیم اش با شکست مواجه شد. او که همچون مار زخمی به خود می پیچید، در روز 6 مرداد فتوای قتل عام زندانیان سیاسی را صادر کرد و خطاب به هیات تعیین شده خود برای انجام این کشتار نوشت: "كسانى كه در زندانهاى سراسر كشور بر سرموضع نفاق خود پافشارى كرده و مىكنند محارب و محكوم به اعدام مىباشند و تشخيص موضوع نيز در تهران با راى اكثريت آقايان حجهالاسلام نيرى دامت افاضاته (قاضى شرع) و جناب آقاى اشراقى (دادستان تهران) و نمايندهاى از وزارت اطلاعات مىباشد، اگر چه احتياط در اجماع است و همين طور در زندانهاى مراكز استان كشور راى اكثريت آقايان قاضى شرع، دادستان انقلاب و يا داديار و نماينده وزارت اطلاعات لازمالاتباع مىباشد، رحم بر محاربين سادهانديشى است، قاطعيت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول ترديد ناپذير نظام اسلامى است."
او خطاب به کسانی در داخل دستگاه آدمکشی اش که این حکم جنایتکارانه را باور نمی کردند و خواهان توضیح شده بودند نوشت: "سريعا دشمنان اسلام را نابود كنيد، در مورد رسيدگى به وضع پروندهها در هر صورت كه حكم سريع تر انجام گردد همان مورد نظر است."
و اینگونه او کلاه شرعی بر جنایت سازمان یافته خود گذاشت و خون هزاران نفر از زندانیان سیاسی را بر زمین ریخت. از شقاوت و سنگدلی خمینی همین بس که در فتوای خود نوشت: "آقايانى كه تشخيص موضوع به عهده آنان است وسوسه و شك و ترديد نكنند و سعى كنند [اشداء على الكفار] باشند."
اینگونه هیات مرگ وارد زندانها شد و تنها با پرسیدن یک سوال که سازمان متبوع خود را قبول دارید یا نه؟ حکم مرگ بسیاری از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق را صادر کرد. پس از قتل عام وابستگان به سازمان مجاهدین خلق، نوبت به چپهای زندانی رسید. دستگاه آدمکشی خمینی بسیاری از فرزندان مردم و زندانیان دربند را به چوبه های دار و جوخه های مرگ سپرد و سعی کرد تا زندانهای خود را از وجود مخالفان جدی پاک کند.
اجساد زندانیان قتل عام شده در گورهای دسته جمعی و بی نام و نشان به خاک سپرده شدند و اکنون با وجود گذشت 22 سال از آن جنایت هولناک، هنوز بسیاری از خانواده ها برای به دست آوردن خبری از عزیزان خود به ارگانهای مختلف جنایتکاران سر می زنند و خواهان توضیح آنان هستند. با اینکه پرده از این جنایت هولناک کنار رفته و همگان به این موضوع واقف هستند، هنوز مقامهای رژیم مسوولیت این جنایت را نمی پذیرند و بعضی از مدعیان به ظاهر بریده از رژیم و پیوسته به صف اپوزیسیون نیز خود را به بی خبری زده و حاضر به دادن هیچگونه اطلاعاتی درباره این جنایت نیستند.
در 22 دومین سالگرد جنایت هولناک قتل عام زندانیان سیاسی به آنانی که در برابر دژخیمان سر فرود نیاوردند و با قدی افراشته سربدار شدند، درود می فرستیم. همراه با خانواده های این قربانیان همچنان اصرار به دادخواهی این جنایت داریم و برای کشاندن آمران و عاملان آن به دادگاهی مردمی از پای نخواهیم نشست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر