شهابی و غُلامحُسینی بلاتکلیف هستند چون حُکومت بلاتکلیف است

منصور امان کارگر زندانی، رضا شهابی امروز وارد هشتُمین روز اعتصاب غذای خُشک خود می شود. او سلامتی و جان خود را وثیقه یک خواست بدیهی یعنی، رسیدگی به علت زندانی شدن خود و تعیین تکلیف پرونده موهومی گذاشته که دستگاه امنیتی – قضایی برای وی ساخته و پرداخته است. خانُم زُهره رضایی، همسر این عُضو هیات مُدیره سندیکای کارگران شرکت واحد که توانسته روز پنجشنبه هفته گُذشته در زندان اوین با او مُلاقات کوتاهی داشته باشد، شرایط جسمانی آقای شهابی را وخیم توصیف کرده است. او می گوید، همسرش توان حرف زدن نداشته و بدون کُمک دیگران قادر به راه رفتن نبوده است. رژیم جمهوری اسلامی از هفت ماه پیش آقای شهابی را در اسارت خویش نگه داشته است بدون آنکه دلیلی برای بازداشت وی ارایه دهد و یا حتی به وکیل او اجازه خواندن پرونده اش را بدهد. به جُز این کوشنده سندیکایی که در سمت خزانه دار سندیکای واحد فعالیت می کرد، آقایان منصور اُسالو، رییس هیات مُدیره و ابراهیم مددی، نایب رییس آن نیز هم اکنون با احکام خودسرانه ای که صادرکُنندگانش حتی به آن نیز مُتعهد نیستند، در زندان به سر می برند. آقای اُسالو در مُرداد ماه سال جاری و در حالی که دو سوم دوران محکومیت پنج ساله خود را گذرانده بود، از زندان به دادگاه مُنتقل شد تا بدون برخورداری از حق داشتن وکیل، به یک سال زندان دیگر محکوم شود. در همین حال بر اساس گُزارشهای مُنتشر شده از سوی کوشندگان حُقوق بشر، یک عُضو دیگر هیات مُدیره سندیکای واحد، آقای غُلامرضا غُلامحُسینی هم اکنون برای وادار شدن به اعتراف علیه خود و دیگران زیر فشار و شکنجه های شدید در زندان اوین قرار دارد. آقای غُلامحُسینی نیز از یک ماه پیش به گونه بلاتکلیف و بدون روشن بودن اتهاماتی که دژخیمان آقای خامنه ای به وی انتساب می دهند، در سلول انفرادی به سر می برد. همین سیاست سرکوبگرانه را حُکومت علیه اعضا و کوشندگان یک تشکل کارگری دیگر، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه به کار بسته است. در ماه جاری آقای رضا رخشان، رییس هیات مُدیره این سندیکا در یک دادگاه نمایشی به 6 ماه زندان محکوم شد. پیش از او، شُمار دیگری از مُنتخبان کارگران هفت تپه، آقایان علی نجاتی، فریدون نیکوفرد، جلیل احمدی، مُحمد حیدری مهر و قُربان علی پور نیز در پروسه ای مُشابه به بند کشیده شده بودند. رژیم ولایت فقیه در حالی که روی بُشکه باروت جُنبش اجتماعی در حال کار گُذاشتن چاشنی حذف رایانه هاست، خود را از هر زمان دیگر در برابر مُطالبات عادلانه مُزدبگیران آسیب پذیر می بیند. در این راستا، تنها تدبیر عملی برای آن، خط زدن صورت مساله است؛ اقدام مُنفعلانه و سطحی ای که در نگه داشتن کوشندگان کارگری در زندان به هر بهانه و جلوگیری خشونت بار از همدلی و همبستگی کارگران با یکدیگر و یک کاسه کردن صدای اعتراض شان خود را به نمایش گذاشته است. پرونده کارگران زندانی، رضا شهابی و غُلامرضا غُلامحُسینی بلاتکلیف مانده، چون حُکومت بین دو سنگ آسیاب خواسته های سیاسی – اجتماعی و مُطالبات اقتصادی جامعه، سرگشته و بلاتکلیف مانده است.