به مناسبت ١٨ تير ماه، سالگرد حادثه کوی دانشگاه تھران
داده بودند. « ١۶ آذری ديگر » ١١ سال از واقعه ای می گذرد که دانشجويان به درستی بدان نام
حادثه ١٨ تيرماه ، درست دو دھه پس از استقرار استبداد سرمايه داری اسلامی، نخستين ضربه سنگينی بود که بر فرق
حاکميت اسلامی فرود آمد و طبق سنت، دانشجويان پيشتاز اين جدال خونين بودند و ھزينه ھای گزافی نيز بابت آن
متحمل شدند. اما گستره اين نبرد خونين، از محدوده دانشگاه ھا فرا تر رفت و به ديگر نقاط و شھرھای ديگر نيز
گسترش يافت و مردم خارج از محدوده دانشگاه ھا و خوابگاه ھای دانشجويی را نيز درگير اعتراضات کرد.
١٨ تيرماه ٧٨ ، گرچه در کمتر از ٢سال از به قدرت رسيدن خاتمی رئيس جمھور اصلاح طلبان به وقوع پيوست، اما
دقيقا نقطه شروعی برای سرخوردگی عمومی از اصلاح طلبان و امکان وقوع جزئی ترين رفرم ھا توسط ايشان و در
چارچوب ھای حاکميت سرمايه داری اسلامی بود، به ويزه اين که کم تر از يک سال از وقوع قتل ھای زنجيره ای
گذشته بود.
اعتراضات راديکال مقطع ١٨ تير ٧٨ بيش از چند روز به درازا نکشيد و به ياری خود اصلاح طلبان و بازوھای
اجرايی آن ھا در دانشگاه ھا که دفتر تحکيم وحدت و انجمن ھای اسلامی بود به انحراف کشيده شد و خاموش گرديد تا
برای ھمه روشن شود که مرزھای محافظه کاران و اصلاح طلبان در اين کشور تا چه حد مخدوش است و بر اساس
ضرورت ھای حاکم بر منافع مشترک ايشان، چرا جماعت اصلاح طلب و ديگر ايادی درون يا بيرون از حاکميت
ايشان، نمی توانند سردمداران خواست آزادی و برابری باشند.
اکنون بيش از يک سال است که از مبارزات راديکال مردم آزادی خواه می گذرد و اصلاح طلبان بار ديگر تلاشی
مذبوحانه نمودند که مردم را برای تامين منافعشان به دنباله ھای خود بدل نمايند اما درست از ھمان روزھای نخست
پس از نمايش انتخابات رياست جمھوری، انبوه مردم معترض و به جان آمده، اصلاح طلبان را نيز غافلگير کردند و
اين بار اين اصلاح طلبان بودند که به ناچار از اعتراضات پيوسته مردم پيروی کردند و با اين حال در برھه ھای
مختلف و با ابزارھای گوناگون کوشيدند که اعتراضات و مبارزات مردم را کاناليزه کرده، محدود و خاموش کنند اما
ھرچه زمان گذشت، اين مبارزات عميق تر و راديکال تر گرديد و به تدريج از توھم ھا نسبت به رفرميست ھا کاسته
شد.
اکنون دور جديدی از مبارزات آغاز شده است که ديگر ھم خوانی با حضور بلاواسطه مردم در خيابان ھا به عنوان
تنھا شکل بروز اعتراضات و پيگيری مبارزات ندارد. از اول ماه امسال طبقه کارگر ايران به عنوان کليدی ترين
نيروی اجتماعی برای پيشبرد مبارزات عمومی جاری وارد عرصه مبارزه ای آگاھانه گرديد تا اعتراضات و مبارزات
پراکنده کارگران، و حضور بی انسجام آن ھا در مبارزات خيابانی، بی شکل و بی افق نماند. دور جديد مبارزه، تنھا با
سازمان يابی نيروھای معترض اجتماعی معنا دارد که در اين بين سازمان يابی کارگران، به ويژه با توجه به شرايط
دھشتناک اقتصادی در سال جاری، اھميتی استراتژيک و تعيين کننده دارد. اکنون ديگر برای ھمه روشن است که
مبارزه در عرصه خيابان ھا بدون سازمان يافتگی نيروھای مبارز، بی معناست و بدون سازمان يافتگی طبقه کارگر و
بی آن که اين طبقه پرچمدار و رھبر اين مبارزات باشد، به راحتی قابل برگشت و عقب نشينی خواھد بود.
١٨ تيرماه سمبل عبور از اصلاح طلبی است و جنبش راديکال دانشجويی نيز در اين برھه بايد رسالت افشای رفرميست
به آن ھا را بر دوش بگيرد و به خوبی به انجام برساند و بيش از پيش ضربانش را با نبض جنبش «! نه » ھا و فرياد
پيشرو کارگری ھماھنگ نمايد.
پيروز باد مبارزات راديکال و پيشرو جنبش دانشجويی!
زنده باد مبارزات، اتحّاد و مقاومت توده ھای مردم!
گسترده باد اعتراضات و اعتصابات مردمی به رھبری طبقه کارگر و متحدين آن!
دانشجويان سوسياليست دانشگاه ھای ايران
اتحاد دانشجويان ضد فاشيست ايران
گروه گفتمان چپ
نشريه اعتصاب
http://www.socialist-students.com/
http://socialist-students.blogfa.com/
info@socialist-students.com
d.socialist@gmail.com
17 تير ١٣٨٩
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر