نگاهي به...

حکم دادگاه دانشجویان دانشگاه بابل صادر شد: 33 ماه حبس تعزیری، 60 ماه حبس تعلیقی و 25 سال محرومیت از تحصیل

چهارشنبه، ۲۵ شهريور، ۱۳۸۸

دادگاه شهر بابل برای 8 دانشجوی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، احكام زندان و محرومیت از تحصیل صادر كرد.

به گزارش خبرنامه امیرکبیر برطبق حکم صادر شده توسط شعبه دادگاه شهر بابل، ایمان صدیقی، محسن برزگر، نیما نحوی، به 10 ماه حبس تعزیری و 5 سال محرومیت از تحصیل در دانشگاه نوشیروانی بابل، سیاوش سلیمی نژاد و علی تقی پور به 10 ماه حبس (كه به مدت 5 سال به حالت معلق درآمده) و 5 سال محرومیت از تحصیل در این دانشگاه، حسام باقری، حمیدرضا جهان تیغ و سعید حسین پور نیز هر یک به 10 ماه حبس تعلیقی به مدت 5 سال محکوم شدند.

محمد اسماعیل زاده دانشجوی دانشگاه پیام نور بابل و وبلاگ نویس نیز به اتهام وبلاگ نویسی و توهین به رهبری به 91 روز حبس تعزیری محكوم شد. همچنین وی به جرم اقدام علیه امنیت ملی و حضور در تجمعات پس از انتخابات به 10 ماه حبس (كه به مدت 5 سال به حالت معلق تبدیل شد) محكوم شد.

بنابراین به موجب حکم دادگاه دانشجویان این دانشگاه مجموعاً به 33 ماه حبس تعزیری و 60 ماه حبس تعلیقی و 25 سال محرومیت از تحصیل محکوم شدند.

سیدعلی مجتهد زاده وكیل دانشجویان در رابطه با احکام صادر شده گفت: "حكم این دانشجویان بسیار سنگین و ناعالانه بود و متاسفانه حكم صادره نشان می دهد كه قاضی بر مبنای اتهاماتی حكم صادر كرده است كه اصلا در جلسه دادگاه و همچنین در كیفرخواست این دانشجویان اصلا اعلام نشده بود و در نتیجه دانشجویان و وكلای آنها فرصت دفاع از خود را نداشتند. مثلا در حكم صادره نوشته شد كه ایمان صدیقی و نیما نحوی و محسن برزگر با گروهك منافقین و سرپل آن ارتباط داشتند. درحالی كه این موضوع اصلا در دادگاه اعلام نشد كه دانشجویان از خودشان دفاع كنند. همچنین دادگاه حق این را نداشت كه دانشجویان را محروم از تحصیل كند و این موضوع در حیطه اختیارات دادگاه نیست و كمیته انضباطی دانشگاه باید در این مورد تصمیم گیری می كرد. ما خیلی سعی كردیم با دادگاه سازش كنیم و حتی با رسانه های خارجی مصاحبه نكردیم تا حساسیت این دادگاه كمتر شود ولی این حكم نشان می دهد كه سازش با آنها اشتباه بود و ما مجبور هستیم روند خود را تغییر دهیم."

ایمان صدیقی یکی از دانشجویان محکوم شده نیز در رابطه با حكم صادر شده علیه خود گفته است: " این حكم واقعا ناعادلانه است. قاضی پرونده از من سوالات نامربوط پرسید و كاملا مشخص بود قاضی از قبل تصمیم خود را گرفته است. من بارها گفته ام موضع ما در قبال گروهك منافقین منفی است. به طور كلی من فكر نمی كنیم هیچ كدام از انجمن های اسلامی طیف علامه دفتر تحكیم وحدت با منافقین ارتباط داشته باشند و یا این گروه را قبول داشته باشند. از طرفی در حكم صادر نوشته شده ما اقرار كردیم كه در تجمعات پس از انتخابت شركت كردیم. این موضوع نیز بر مبنای اصل 27 قانون اساسی حق طبیعی ما بود و ما چون اصلا شركت در راهپیمایی را جرم نمی دانستیم (و نخواهیم دانست) به این موضوع اقرار كردیم. زمانه عجیبی شده است و امروز ما باید به جرم استفاده كردن از حق قانونی خود كه در قانون اساسی نیز تصریح شده است به زندان برویم."

ایمان صدیقی افزود: "من فكر می كنم نظام با این احكام خواست پیام تهدیدآمیزی به دانشجویان بفرستد كه اگر اعتراض كنند به زندان خواهند رفت، درحالی كه آنها اشتباه می كنند و این احكام فقط فضا را متشنج تر می كند و هیچ كمكی به آرام شدن دانشگاه نمی كند."

در نتیجه حکم صادره ایمان صدیقی و محسن برزگر و نیما نحوی و محمد اسماعیل زاده باید به زندان بروند. به گزارش خبرنامه امیرکبیر، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل از تمامی انجمن های اسلامی عضو دفتر تحكیم وحدت خواسته است که در قبال این احکام ناعادلانه و غیرانسانی سکوت نکنند و مواضع خود را اعلام نمایند.

با وجود محاکمه دانشجویان دانشگاه بابل و صدور احکام سنگین حبس تعزیری و حبس تعلیقی و نیز محرومیت از تحصیل، هیچ برخورد و پیگیری در رابطه با مهاجمین و نیروهای انصار حزب الله که به خوابگاه دانشجویان نوشیروانی بابل حمله كرده و و خساراتی را به خوابگاه وارد کرده بودند صورت نگرفته است.

هم چنین صدور این احکام سنگین از سوی دادگاه این شهر، در حالی است که در بسیاری از دانشگاه های دیگر کشور صدها دانشجو به کمیته انضباطی فراخوانده شده اند، صدها دانشجو به نهادهای امنیتی و اطلاعاتی احضار شده و دهها تن دیگر احکام سنگین انضباطی و محرومیت از تحصیل دریافت کرده اند.

بنظر می رسد موج سنگین سرکوب و فشار از سوی نهادهای امنیتی و قضائی بر دانشجویان دانشگاه های مختلف، بیش از هر چیز نشان دهنده هراس آنان از اعتراضات فراگیر و گسترده دانشجویان همزمان با بازگشائی دانشگاه ها باشد و آنان در تلاش هستند که با اعمال فشارها از طریق صدور احکام انضباطی و قضائی، دانشجویان را به سکوت و دانشگاه ها را به تعطیلی بکشانند.