محمود خاور
محسن محمدی اراکی حاکم شرع دادگاههای انقلاب خوزستان و یکی از جنایتکاران حرفهای است که در دهه ۶۰ به جنون کشیده میشود و دستور قتل بیگناهان را در این استان صادر کرده است. او متولد نجف است و در جامعه عقبمانده عراق به حوزه جهلیه نجف رفته تا دانش شکنجه و کشتار دگراندیشان را فرا گیرد. این ملای عتباتی که هرگز با فرهنگ ایران آشنایی نداشته، در سال ۱۳۵۴ به حوزه قم پا نهاده است. او فرد کاملاً بیسوادی بود. خود چنین مدعی شده است که سالهای ابتدایی را نزد خواهرش درس آموخته. خواهری که خود هیچگاه درس نیاموخته بود.
پس از انقلاب او یک جوانک ۲۲ یا ۲۳ سالهای بوده و هنگامیکه باد تعصبات مذهبِ جهل و خرافات به
رگهایش دمیده بود از طرف آیتالله قدوسی به ریاست دادگاههای انقلاب آبادان و خرمشهر گماشته
میشود. در سال ۱۳۶۰ با وجود صغر سن و بر خلاف عرف آخوندی به ریاست دادگاههای خوزستان گماشته
میشود و دست به خونریزیهای گستردهای میزند. این آخوند ضد ایرانی و حزب الدعوهای جانی یکی از
نامیده « بدر » بنیانگذاران شاخه نظامی-تروریستی مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق است که بعدها سپاه
شد. این سپاه با پولهای مردم محروم ما برای پیشبرد هدفهای تروریستی تأسیس شده است.
به دستور او جوانان ایرانی را دسته دسته به قتل میرساندند و ما را مجبور به تماشای اجساد اعدام شدگان
میکردند. یکروز گفتند که حکم اعدام بهروز مخلص از هواداران مجاهدین صادر شده است اما منتظر حجت
الاسلام اراکی (جوان ۲۶ ساله) هستند که از اهواز بیاید و حکم قتلش را امضاء بکند. او نبی افشار یکی از
هواداران پیکار را تنها به این خاطر که گفته بود خدا را قبول ندارد اعدام کرد. این حاکم خونخوار اسلام که
تمام تفکرات قبرستان بقیع را با خود داشت، اصغر کاویانی یکی دیگر از هوادران سازمان پیکار را تنها بجرم
عقایدش شکنجه و اعدام نمود. این ملای دزد و بیسواد، پرویز ملازاده از هواداران مجاهدین را که بشدت
شکنجه شده بود با پاهای متورمش در حالیکه میلنگید به جوخههای کینهتوزی مرگ سپرد. به دستور اراکی،
سعید علیزاده از هواداران مجاهدین را که کم سن و سال بود به زور به صندلی بستند و تیرباران کردند. به
دستور این آخوند، شهناز کاظمی از هواداران مجاهدین را به حدی شکنجه کردند که زیر شکنجه جان باخت،
سپس آخوند اراکی یک حکم اعدام برای جسد بیجانش صادر کرد. شاید این اولین باری بود که حکم
اعدام یک زندانی را پس از مرگش صادر میکردند. این نکبت تاریخی که گریبان ما را گرفته، هرگز برای
جهانیان قابل فهم نیست. او یکشبه از گدایی به شاهی رسیده بود. این آخوند بیسواد و عقبمانده با ماشین ضد
گلوله، راننده شخصی و گارد محافظ به قتلگاهایش در ماهشهر و اهواز سر میکشید. تعصبات مکتبی چنان با
منافع شخصیاش که از دلارهای نفتی عاید میشد گره خورده بود که خود را فی الدنیا و فی الآخرة حسنة
میدید. او به کمک آخوند باباخانی در زندانهای اهواز و بندر ماهشهر و آبادان وحشتکدهای بوجود آورده بود
که قابل توصیف نیست. در آن دیار بیداد ما نمیدانستیم که چگونه باید بمیریم. هنوز هم هنگامی که
شکنجهها و کشتار وحشیانه در دهه ۶۰ و آن شبهای ظلمانی که این آخوند جیره خوار خمینی در زندان ناوا
بوجود آورده بود را بیاد میآورم، روح ددمنشی و شقاوت وی را به رخ حیوانات درندهخو میکشم.
بعضی از جنایتکارانی که در دهه شصت همگام با آخوند اراکی در خوزستان جنایت آفریدهاند عبارتند از
آخوند باباخانی به عنوان حاکم شرع و جنایتکارانی چون مهدی مقدسی، محسن دستور، محسن مکی،
تیزمغز و ناصری به عنوان دادستان، نادریان و طرُفی به عنوان سَراکیپهای شکنجه، مجریان این همه جنایت
بودند. آنها بطور کلی خود یک حکومت بودند و در برابر هیچکس پاسخگو نبودند.
اسامی تعدادی از شکنجهگرانی که شبها شکنجه میکردند و روزها در زندان ناوا (در بندر ماهشهر) عربده
میکشیدند و زندانیان را تحقیر میکردند و هم عضو جوخههای اعدام بودند عبارتند از:
محمد نادریان، منصور طرفی، نامدار نجفی، محمد زورمند، فرهاد زمانی، فریدون فرخی، عباس سگوند و
فرید گرگی. دو پاسدار در دادسرای ماهشهر بنامهای ابراهیمی و حبیب رئیسی زندانبان بودند که بیشک
تمام اطلاعات شکنجه گران را دارند. اینکه آیا خودشان هم شکنجه گر بودهاند، چیزی در دست نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر